1957: mengvoer pas na de oorlog populair

Mengvoer kon in voorraadbakken, maar ten tijde van de foto werd ook nadrukkelijk geadviseerd groenvoer te geven zoals boerenkool. Daarvoor waren de bakken ongeschikt, het moest apart gevoerd worden. – Foto: Misset

Vermoedelijk zat er mengvoer in, iets dat na de Tweede Wereldoorlog een vlucht nam. Tot die tijd was kippen voeren vooral een beetje van dit en een beetje van dat. Er werd al wel wat gepuzzeld met de samenstelling van aminozuren en stoffen. Die duidde men aan als vitaminen en mineralen, maar veel boeren hadden een houding van ‘het zal wel’. Kippen waren bij de meesten nog geen professionele tak, ze liepen er vaak maar een beetje bij. Mengvoer was er al wel maar er werd veel mee gerommeld, de kwaliteit was slecht en de prijs hoog. Naarmate de kennis over kippenvoeding toenam en er meer toezicht kwam op de samenstelling, verbeterden de resultaten.

Toenemende vraag

De vraag naar mengvoer nam juist toe toen WO II uitbrak. Kippen kregen minder granen gevoerd en meer gestoomde aardappelen, vermengd met karnemelk of ondermelk. Boeren die al kuilvoer hadden, gaven dat ook aan de kippen, soms met groenige eieren als gevolg.

Gespecialiseerde pluimveevoeders

Na de Tweede Wereldoorlog ging het snel bergop met gespecialiseerde pluimveevoeders. Er kwam opfokvoer, overgangsvoer en apart ochtendvoer voor de legperiode. Er kwam zelfs speciaal herfst- en wintervoer voor kippen die dan binnen zaten. Dit voer bevatte veel stoffen die de dooier donkergeel kleurde, omdat Duitse afnemers hier een voorkeur voor hadden. Ook voor de productie van advocaat waren donkere dooiers gewenst.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 16 van dinsdag 15 januari en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen