1945: grote ketels om aardappelen te stomen

De varkensstapel dijde uit en daarbij deed zich een probleem voor: de voedervoorziening. Het duurde even voor die weer op pijl was en tot die tijd maakten boeren gebruik van wat er zelf op hun bedrijven voorhanden was. Zoals aardappelen. De knollen die niet geschikt waren voor menselijk consumptie, werden gestoomd en ingekuild en gingen daarna naar de varkens en deels ook naar de kippen.

Proces van aardappelstomen

Op de foto uit 1945 is het proces van aardappelstomen te zien. Boeren hadden meestal niet zelf zo’n installatie, die was eigendom van een coöperatie of loonwerker.

Rauwe aardappelen waren niet erg geschikt maar gestoomd bleken ze prima varkensvoer. Ze dienden vooral ter vervanging van voergranen die in en vlak na de oorlog onvoldoende voorhanden waren. – Foto: Misset

In het midden staat een centrale stoomketel die meestal met briketten gestookt werd. Bij deze grote ketel hoorden 4 kleinere, losse exemplaren. Met zoveel ketels, of tonnen, hield men het tempo erin. Met de aardappelvork werden de aardappels in de ketels geschept. Zat een ketel vol, dan werd deze met een stoomslang aan de centrale ketel verbonden en kon de hete stoom de ketel in. Zo werd de inhoud gaar gestoomd.

De gare knollen werden vervolgens in een gat gestort, de aardappelkuil. Daar werden ze nog eens goed aangedrukt, meestal door er een plank op te leggen en daar flink op te stampen. Nadat het geheel was afgedekt met stro, kwam er tot slot een laag zand overheen.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 51 van dinsdag 18 september en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen