Henry Ford en de eerste auto van bioplastic

Aan de buitenkant was eigenlijk niks bijzonders te zien, maar schijn bedroog. Het prototype van wat de sojabonenauto zou gaan heten, was bijzonderder dan het er uitzag. De carrosserie was gemaakt op basis van soja, mais, tarwe en hennep.

De auto was oersterk en was toch vele malen lichter dan het traditioneel gebruikte staal. De auto liep op biobrandstof – gewonnen uit hennep – en was gemaakt in Dearborn in de Amerikaanse staat Michigan. Menig trekkerliefhebber zal nu een antenne voelen trillen. Dearborn? Van de Ford Dearborn?

Het hoofdkantoor van Ford in Dearborn in de Amerikaanse staat Michigan.

Henry Ford had er inderdaad mee te maken. Hij wilde landbouw en industrie met elkaar verweven en was ervan overtuigd dat biobrandstoffen de wereld zouden gaan veroveren.

Verder wilde hij per se auto’s blijven produceren in een tijd dat er amper staal beschikbaar was. Een gevolg van de Tweede Wereldoorlog waarvoor zoveel staal nodig was dat het voor de overige gebruikers op de bon ging.

Ford wilde daar niet afhankelijk van zijn. Daarom haalde hij jacht- en auto-ontwerper Eugene Gregorie naar zijn kantoor en vroeg hem een nieuw type auto te ontwerpen. Eentje van plastic. Ford was echter niet tevreden met het voorstel dat uiteindelijk op tafel lag. Hij gaf het project daarp, aan het Soja Laboratorium in Greenfield.

Dit prototype werd in augustus 1941 voor het eerst tentoongesteld op het plaatselijke Dearborn-festival. Door de oorlog was er echter amper vraag naar auto’s. Laat staan naar nieuwe types. Het prototype werd vernietigd.

Het is niet zeker wie het prototype vernietigde. De mensen van het sojalaboratorium wezen naar de gekrenkte auto-ontwerper Gregorie, maar bewijs hiervoor ontbreekt. Een andere reden dat de soja-auto het niet redde, was dat benzine uiteindelijk toch de belangrijkste brandstof voor auto’s werd.

Dit artikel is te lezen in Boerderij Vandaag van woensdag 15 augustus en is onderdeel van de rubriek Historisch.