Boerin Rita geeft schilderlessen op de boerderij

Een burgermeisje was ze, en ze wist zeker dat ze ‘nooit wilde trouwen met een gereformeerde of met een boer’. “Ik was een beetje een tutmuts; ik hield van mooie kleren, sieraden, make-up en gelakte nagels. Ik dacht dat dat niet paste bij het boerenleven ook al wist ik helemaal niet wat dat inhield. Ik had nog nooit een melkstal van binnen gezien.”

Helpen op de boerderij

Nu kan ze lachen op haar visie van toen, want het is duidelijk anders gelopen. In de plaatselijke kroeg viel ze als een blok voor Lammert die, zo bleek later, boer was. Een jaar later trouwden ze en kwam Rita op de boerderij wonen. Haar baan bij een juwelier hield ze aan maar tegelijk besloot ze dat ze een rol wilde op het bedrijf. “Met het management en de bedrijfsvoering heb ik me nooit bemoeid, Lammert was en is de boer. Maar ik kwam erachter dat ik ook met gelakte nagels de koeien kon melken en de kalfjes kon voeren.”

Behalve dat, leerde ze trekkerrijden, hielp met kuilen en hooien en zelfs met het bestraten van een nieuw kavelpad. Het waren jaren dat ze zichzelf vol overtuiging boerin noemde, een boerin met een baan erbij. Vandaag de dag noemt ze zich kunstenaar en daarnaast boerin. “Mijn werk op de boerderij wordt steeds minder, het aandeel in de kunst steeds groter. Vandaar.”

Schilderles geven

Die kunst, daar rolde ze in nadat haar vader 20 jaar geleden overleed. “Toen kreeg ik zijn schildersspullen en ging op les.” Vooral het schilderen van boerderijdieren bleek haar te liggen en gaandeweg ontdekte ze dat ze er meer mee wilde doen. Ze zei haar baan op en de vrijgekomen tijd stak ze in het schilderen. Haar docent, die zag dat ze talent had, vroeg of ze interesse had om in zijn ruimte les te gaan geven. “Hij had namelijk meer aanvragen dan hij zelf kon behappen. Ik twijfelde heel erg, was onzeker of ik dat wel kon. Ik heb immers geen opleiding gevolgd.” Ze liet zich overhalen, mocht het niet bevallen, dan kon ze immers zo weer stoppen. “Maar tot mijn eigen verbazing vond ik het hartstikke leuk.”

Eigen atelier

Van het een kwam het ander en na verloop van tijd begon ze met lesgeven bij haar thuis. Ook ging ze deelnemen aan het maandelijkse ‘Rondje kunst Noord-Veluwe’. Geïnteresseerden kunnen zo kennismaken met het werk van kunstenaars uit de regio. “Die bezoekers had ik in huis en dat vond ik op het laatst niet prettig meer.” Daarom werd 3 jaar geleden de oude deel, waar vroeger de koeien stonden, verbouwd tot atelier. Hier heeft ze alles bij de hand en ontvangt ze bezoekers en cursisten. Een prettige plek is het geworden, zo prettig dat Lammert en anderen die op de boerderij moeten zijn, er makkelijk even binnenlopen voor koffie. “Dat stoort me niet heel erg. En als ik het echt niet wil, doe ik de deeldeuren dicht.”

Met het lesgeven en de verkoop van eigen werk, heeft ze een klein eigen inkomen. “Daar ben ik trots op. Het is niet veel, maar ik kan er de leuke dingen van doen. Dat is prettig want zo hoef ik me niet schuldig te voelen dat het van de bedrijfsrekening af gaat.”

Lichamelijke klachten

De schilderlessen geeft ze van september tot mei, de tijd daaromheen gebruikt ze om zelf te schilderen en voor klussen in en om huis. De tuin, de administratie, de was, dat alles is ze blijven doen, het zwaardere werk heeft Lammert van haar overgenomen.

“Ik kreeg wat lichamelijke klachten en de fysiotherapeut adviseerde me het rustiger aan te doen. Dat vind ik heel moeilijk, ik zie altijd overal dingen die naar mijn mening nog even gedaan moeten worden. Ramen lappen, grasmaaien, of snel een doekje over tafel om vliegenpoep weg te halen. Een ander ziet het misschien niet eens maar ik wel. Eigenlijk moet ik wat makkelijker worden voor mezelf maar dat valt nog niet mee.”

Onder de sterrenhemel

Toch zou ze geen ander leven willen. “Natuurlijk, als ik niet fit ben en er moet van alles, dan wens ik mezelf weleens in de nieuwbouw. Maar dat is maar zelden. Ik herinner me dat ik ’s avonds eens een pasgeboren kalf in de iglo deed en het melk gaf. Daar zat ik, onder de sterrenhemel. Zo’n moment kan me echt aangrijpen, daar geniet ik enorm van.”

Wat er nog ontbreekt? “Nou, ik heb wel plek voor iets meer cursisten, maar in grote lijnen loopt het lekker. Ik wil wel oud worden zo.”