Boerin Joke Kottelenberg zit niet stil

Jarenlang had Joke Kottelenberg het erg druk met 4 kinderen en 2 bedrijfstakken, vooral de huishouding vroeg veel tijd. “Vroeger zat ik op een trein die doordenderde. Dat hou je vol als je man achter je staat. Je moet er goed voor kunnen plannen en niet van op de bank zitten houden. Dan is het te doen. ’s Avonds deed ik het strijkwerk of ik bereidde het eten van de volgende dag voor.”

Eén bedrijfstak

Toen de kinderen klein waren, legde ze ’s avonds hun kleren klaar op 4 stoeltjes. Ook de tafel dekte ze alvast voor het ontbijt. “Ze smeerden wel zelf hun brood en ze naar school brengen heb ik haast niet gedaan. Ze zijn zelfstandig geworden en creatief in het vinden van oplossingen.”

Sinds Joke en Gerard 5 jaar geleden met de zuivelboerderij zijn gestopt en alleen nog melkveehouder zijn, is het boerenbedrijf makkelijker te behappen, legt ze uit. “Een tweede bedrijfstak is alleen te doen als het hele gezin erachter staat en je het allemaal samen doet. Met één bedrijfstak hou je onder de streep wat minder over, maar het is beter te doen om alle ballen in de lucht te houden.”

Landbouw promoten

Joke groeide op een boerderij op en wilde geen boerin worden. Maar toen ze 21 was, ontmoette ze in de disco Gerard, telg uit een van de oudste boerenfamilies van Nederland. “Ik ben eerlijk tegen hem geweest en heb gelijk gezegd dat ik niet echt een boerin ben. Zonder hem zou ik de boerderij verkopen en wat anders gaan doen.”

Ze werkte 6 jaar in Lochem in een administratieve baan en ging thuis aan het werk toen hun eerste kind kwam. Tegenwoordig melkt Joke 2 keer daags en voert ze de kalveren, verder doet ze de financiële administratie, de tuin en houdt ze de stal op orde. Ze heeft passie voor koeien, maar voelt zich diep in haar hart nog steeds geen boerin. “Ik ben geen manager van koeien, maar voel me wel boerin in het grootse, ik hou er van om de landbouw te promoten door boerderijeducatie te verzorgen. De hele dag op de boerderij is leuk, maar ik moet er iets naast hebben. “Het leven en werken met de schoonouders op één erf viel ook niet altijd mee, legt ze uit. “Als je met een boer trouwt, trouw je met zijn familie. Dat is wel eens een struikelblok geweest.”

Tijd voor oude hobby‘s

Joke is altijd bezig. “Gerard zegt: jij verzint altijd wat. Ik moet inderdaad iets te doen hebben. Als ik op zondagmiddag op de bank ga zitten, val ik in slaap.” Nu ze alleen de melkkoeien nog hebben, heeft ze tijd om oude hobby’s op te pakken. Ze kookt graag en houdt van handwerken: breien en haken bij de televisie. Eens per 14 dagen wandelt ze ’s ochtends een tocht van zo’n 15 kilometer om dan ’s middags weer in de stal aan het werk te gaan. “Ik kan genieten van dingen die niks kosten. Van buiten zitten of wandelen. Ik hou van puur, ook van pure mensen.”

Vrijgezellenfeestjes tussen de koeien

Joke maakt deel uit van de organisatie van Toer de Boer waar ze de public relations voor verzorgt, ze organiseert wandelroutes via mooisteroutes.nl, ontvangt schoolkinderen voor de boerderijeducatie en heeft af en toe een gezellige fotoshoot met de koeien in de wei. “Er komen vooral vrouwen op af die een vrijgezellenfeest hebben. Ze krijgen een roze overall met groene of rode laarzen aan, of geruite blouses. Terwijl ze in de wei lopen, maakt een fotograaf foto’s van ze. Koeien zijn nieuwsgierig en komen altijd op de mensen af. Ze laten zich knuffelen. Dat geeft mooie foto‘s.”

Niet achter de geraniums

Joke en Gerard willen nog maximaal 10 jaar door met het bedrijf. “Als Gerard 65 is, is het mooi geweest. Op dit moment wil geen van de kinderen het bedrijf overnemen. De oudste misschien parttime, mij maakt het niet uit, maar Gerard zou het wel leuk vinden als een van de kinderen het overneemt.”

In september krijgt Joke meer vrije tijd omdat 2 van de kinderen het huis uitgaan. Ze weet nog niet precies wat ze gaat doen, maar er zijn ideeën genoeg. “Meer wandelen, de kinderen opzoeken, met vriendinnen wat doen of samen met Gerard op pad. Met z’n tweetjes wat doen, dat is ook nieuw. Het vult zich vanzelf in. Achter de geraniums, dat gebeurt me niet.”