1958: Grazende kraamzeugen

Gras was in het voorjaar en zomer een belangrijk onderdeel van het varkensrantsoen. Het werd aangevuld met ondermelk en granen. Biggen werden bijgevoerd met pap van liefst karnemelk en graanmeel. – Foto: Misset

In het algemeen steeg het aantal biggen in die jaren geleidelijk waarbij zich meteen een probleem aandiende: hoe voer je een zeug zoveel dat ze dat bijhoudt? Ze moest immers veel melk produceren, voor de grote toom die pas op een week of 6 en vaak nog ouder, gespeend werd.

8 biggen per zeug

Het handboek voor de landbouw uit die jaren maakt melding van 5 tot 7 kilo melkproductie per dag bij een ‘normale’ worpgrootte. Wat dan normaal was, daarover geen woord. Met terugrekenen van de beschikbare statistieken ligt het rond de 8 biggen per zeug maar er werd destijds nog geen uitsplitsing gemaakt in levend geboren, gespeend en grootgebracht.

Weidegang werd geadviseerd

Hoe dan ook, een zogende zeug moest flink gevoerd worden. Een gewichtsverlies van 30 kilo werd als normaal gezien. Om het hierbij te houden werd weidegang geadviseerd. Een zeug moest grazen, daarbij moest ze rogge krijgen, en minstens een kwart van haar graanrantsoen moest uit haver bestaan. Verder werden zetmeelrijke knollen aangeraden en dan vooral suikerbieten, voederbieten en aardappelen. De laatsten dienden wel eerst gestoomd te worden. Afvalproducten van ‘de maalderij’ mochten hooguit 25 tot 30% van het rantsoen uitmaken.