Student presenteert toekomstdroom op landbouwcongres

Iris Huisman (20) ziet het al helemaal voor zich. Haar droom is om over een paar jaar het melkveebedrijf van haar ouders over te nemen. Koeien melken, niks leukers dan dat.

Maar ze wil meer. De negatieve berichten in de media en op internet over de veehouderij storen haar. Wat een onwetendheid en domheid. Allemaal meningen, maar vrijwel niemand is ooit op een boerderij geweest. Iedereen praat elkaar maar na.

Excursies en een camping

De kloof tussen boeren en burgers is diep, Iris ziet voor zichzelf een rol weggelegd om een brug te slaan. Dat kan prima op de boerderij thuis. Ze wil excursies organiseren, een camping beginnen en zuivelproducten verkopen, gemaakt van melk van eigen koeien.

Zo komt ze in contact met burgers. Ze zal haar koeien laten zien, vertellen hoe ze met de dieren en de grond omgaat. Nee, geen glad pr-verhaal, maar gewoon uitleggen zoals het er werkelijk aan toe gaat.

Iris Huisman. – Foto: Lex Salverda

De boerendochter uit Wieringerwerf (N.-H.) studeert Dier & Veehouderij aan de hogeschool Van Hall Larenstein in Leeuwarden. Haar ouders hebben een melkveebedrijf met 120 koeien.

Derdejaars studenten hebben een congres georganiseerd over de toekomst van de Nederlandse landbouw. Iris presenteerde op dat congres, afgelopen vrijdag in Leeuwarden, haar toekomstdroom. Zij is een van de twee studenten die daarvoor is geselecteerd. Is ze trouwens best trots op.

Haar plan: een bedrijf dat steunt op twee pijlers: koeien melken én burgers informeren. Onderbouwd met financiële cijfers. Want een melkveehouder is natuurlijk wel een ondernemer. Ook kennisoverdracht is een product dat geld moet opleveren. Geen droom dus, maar een bedrijf met een gedegen businessplan.

Hoeve Nooit Gedacht

Afgelopen voorjaar gingen de koeien op het ouderlijke bedrijf voor het eerst na negen jaar weer naar buiten. De hele buurt was uitgenodigd om het spektakel te aanschouwen. Die dag bleek weer eens dat er veel onwetendheid is over de melkveehouderij. Zelfs bij de directe buren.

Iris liep met de bezoekers de stal in, toonde de verwarmde drinkbakken, koeborstels en luxe ligboxen. Steeds weer klonk de verzuchting: ‘nooit gedacht dat koeien het zo goed hebben’. Vandaar de naam van haar toekomstige bedrijf: Nooit Gedacht.

Iris Huisman. – Foto: Lex Salverda

De camping vormt de basis van de recreatietak van haar boerderij van de toekomst. Ze heeft uitgebreid gesproken met een agrarische ondernemer die ervaring heeft met verblijfsrecreatie. Ze kent nu de regels waar ze aan moet voldoen, heeft zicht op de kosten en opbrengsten.

Tijdens de presentatie op het congres liet ze het financiële plaatje zien. De investering van € 33.000 (grond, inrichting, sanitair) heeft ze er binnen drie jaar uit. Met enig optimisme gaat ze ervan uit dat haar minicamping met tien staanplaatsen 84 nachten per jaar volstaat. Per plaats brengt Iris € 15 per nacht in rekening. Levert haar per jaar totaal € 12.600 per jaar op.

Hoeve Nooit Gedacht gaat meer burgers trekken. Iris gaat ook excursies of kinderfeestjes organiseren. Niet gratis natuurlijk, ze denkt € 5 tot € 10 per bezoeker in rekening te brengen, inclusief hapje en drankje. Met een zorgboerderij in de buurt heeft ze overlegd over de verwerking van melk. Want het mooiste is als ze haar bezoekers straks een ijsje kan verkopen, geproduceerd van de melk van de koeien die om de camping grazen.

Eerlijk verhaal over melkveehouderij

Haar plan is meer dan een opdracht voor school. Nadat ze volgend jaar haar opleiding heeft afgerond, gaat ze aan de slag om hoeve Nooit Gedacht concreet handen en voeten te geven. Tijdens het uitwerken van haar plan werd ze steeds enthousiaster. Haar ouders staan er best voor open, zegt ze, ook al ziet ze wat twijfel in hun ogen.

De Wieringermeer is een prachtige locatie voor kampeerders, weet ze. De rust, het aanbod aan fietsroutes, het aangrenzende bos. Dat moet mensen trekken. Maar haar belangrijkste drijfveer is toch om mensen het eerlijke verhaal over de melkveehouderij te vertellen. Als de camping is gerealiseerd, laat ze de jonge kinderen de kalfjes voeren. Ze mogen met haar de koeien ophalen uit de wei. Zo’n ervaring vergeten ze nooit meer.