1941: smakeloze knol was puik varkensvoer

Toen Spanjaarden in de zestiende eeuw de knollen uit Peru en Chili mee terug naar huis namen, werden ze opgekweekt tot planten. Die stonden vooral heel botanisch te zijn in de tuin van koning Filips II tot bleek dat de plant overal wel wilde groeien en dat de knollen voedzaam waren. Evenwel vonden velen het maar rare, smakeloze dingen. Wat moest je met zoiets in de keuken? Varkensvoer, meer was het niet, zo was de opvatting toen. Varkens deden inderdaad niet moeilijk, ze vraten de knollen goed en groeiden er lekker op. De knollen moesten wel gekookt zijn, dan verteerden ze beter.

Volksvoedsel nummer 1

Het gebruik bleef lang in zwang, ook toen veredeling allang had gezorgd voor smaakvolle knollen die uiteindelijk zelfs volksvoedsel nummer 1 werden.

Gestoomde aardappelen werden veel gebruikt als varkensvoer. Het advies voor dekberen was bijvoorbeeld 4 kilo per beer per dag, aangevuld met 2 kilo graanmeel en 5,5 liter ondermelk. – Foto: Misset

Op de foto uit 1941 gaan knollen die niet geschikt zijn voor de mens, alsnog het varkensvoer in en zoals men dat al eeuwen deed, werden ze eerst gegaard. Of beter gezegd: gestoomd. Daar waren verschillende manieren voor. Men stoomde in vaten en soms ook rechtstreeks in de aardappelkuil. Op de foto wordt hete stoom uit de ketel rechts naar een afgedekte kar met aardappels geleid. Die werden na afkoelen meteen voor de varkens gegooid of voor later gebruik in een opslagkuil gekieperd. Het was puik wintervoer.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 10 van dinsdag 4 december en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen