Boerin Hanneke wil kinderen belevend laten leren BoerenlevenAchtergrond

Boerin Hanneke wil kinderen belevend laten leren

Ze houdt van kleur en vrolijkheid, slaapt soms in haar eigen woonwagen en werd klasseboerin zodat kinderen weer proeven en voelen in plaats van achter een beeldscherm zitten.

Zo ongeveer alles in het leven van Hanneke Verberne is anders gelopen dan ze ooit gedacht had. Ze heeft bijvoorbeeld weinig met kleding, maar volgde toch de mode-academie. Later kon ze haar creatieve ei beter kwijt bij een opleiding restauratie en decoratietechnieken.

Ze dacht het transportbedrijf van haar overleden man voort te zetten, maar hertrouwde met Peter en werd boerin. “Mijn dochter studeert film en media. Ik zeg wel eens dat ze van ons wel een film kan maken.”

Na het werk verwisselde ik mijn nette pakje voor een overall en bracht ik de zeugen naar het slachthuis

Hanneke was als dochter van een vee- en varkenshandelaar goed bekend met het boerenleven. “Overdag werkte ik bij Rabobank en na het werk verwisselde ik mijn nette pakje voor een overall en bracht ik zelf met de vrachtwagen de zeugen naar het slachthuis.”
Lees verder onder de foto

Boerin Hanneke wil kinderen belevend laten leren


Peter kende ze al jaren, maar tijdens de kermis sloeg ineens alsnog de vonk over. Ze trouwden en kregen 4 kinderen. Er was één ding dat Hanneke zeker wist: ze wilde hen zelf zien opgroeien. Ze zei haar baan op en bleef thuis.

De kinderen groeiden op met alle ruimte die je maar kunt bedenken. In de zomer zetten ze de tent op in de boomgaard en kampeerden er wekenlang. “Mijn man en ik sliepen er ook geregeld. We maakten een kampvuur en zongen liedjes, het was heerlijk.”

‘Vrij gevoel’ ook voor anderen

Het was dat ‘vrije gevoel’ waar ze iets mee wilde doen, ook voor anderen. Daar kwam bij dat ze graag iets wilde doen met alle kennis die ze had opgedaan tijdens haar werk en creatieve opleidingen.

Even kwam het idee voorbij om in de oude grupstal een B&B te beginnen. “Maar dan had ik zoveel moeten investeren voor de verbouwing, dat was niet rendabel te krijgen.” Op internet vond ze iemand die zigeunerwagens liet bouwen in Roemenië. Dát was het. Ze gaf precies aan hoe ze het hebben wilde, en in welke kleuren.

Het resultaat is een prachtige woonwagen in flamboyante zigeunerstijl met veel kleur, spiegeltjes en franje. Een enkele keer slapen zij en haar man er ook weleens. “Hier kun je als je uit het raampje kijkt, de sterren zien.”
Lees verder onder de interactieve foto. Beweeg over de iconen voor meer informatie

Klasseboerin

Behalve het verhuren van de woonwagen organiseert ze ook kinderfeestjes, geeft rondleidingen op het bedrijf en in het oorlogsmuseum van haar zoon en nog veel meer (zie Schooteindhoeve.nl). Sinds kort is ze ook klasseboerin, basisscholen kunnen een les op en over de boerderij boeken.

“Ik wilde dat heel graag omdat kinderen meer en meer opgroeien achter een beeldscherm. Ik merk het aan mijn jongste zoon. Hij heeft een licht verstandelijke beperking en als je niet oppast, zit hij hele dagen achter een scherm.”

Ons streven is dat elk schoolkind ten minste één keer in zijn of haar leven op een boerderij is geweest

“Ik geloof niet dat dat goed is voor de ontwikkeling van kinderen. Hier op de boerderij kunnen ze belevend leren zoals we dat noemen, ze kunnen hun zintuigen weer prikkelen. Ook kunnen ze eventueel koeien schilderen, proefjes doen, koeien en kalfjes aaien enzovoorts. Ze vinden het echt geweldig. Ons streven is dat elk schoolkind ten minste één keer in zijn of haar leven op een boerderij is geweest.”
Lees verder onder de video van Klasseboeren

Zelf kan en wil ze zich inmiddels geen ander leven meer voorstellen. “Zonder dit alles zou mijn wereld wel erg klein zijn en dan zou ik kleindenkend worden. Dat wil ik niet. Los daarvan geniet ik heel erg van het contact met al die verschillende mensen die hier komen. Soms komen ze totaal vermoeid aan en gaan na een paar dagen uitgerust weer weg. Zoiets kunnen betekenen, dat vind ik mooi.”

Drukte en zorgen

De tegenhanger van dit alles is wel dat ze soms heel erg druk is. “Ik heb niet alleen mijn eigen bezigheden, ik help ook mijn man en ben mantelzorger voor mijn moeder en zoon. Maar hard werken, dat geeft niet, daar krijg ik niks van. Waar ik meer last van heb, zijn de zorgen om mijn zoon. Hoe ziet zijn toekomst eruit? Kan hij een baan krijgen? Waar komt hij te wonen? Zal hij gelukkig zijn?” Ze hoopt voor hem iets op het eigen erf te kunnen realiseren, maar hoe of wat, dat zal de tijd leren.

Intussen klinkt vioolmuziek uit de cd-speler. Echte gipsy-muziek, passend bij de gezellige sfeer van de woonwagen. “Om luxe geef ik niks, maar ik houd wel heel erg van een goede sfeer. Daarom is in huis mijn woonkamer knalgeel. Ik houd van kleur en vrolijkheid.”

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin