‘Onze gezamenlijke passie zit in de duurzaamheid’

Jessica (32) en Maurits (38) Tepper wonen met hun dochters (5 en 3 jaar) in Roderwolde (Drenthe). Op de Eytemaheert houden ze 110 Blaarkoppen op 115 hectare. Het vlees verkopen ze via hun webwinkel. Daarnaast heeft Maurits een industrieel bedrijf met 25 werknemers.

Maurits

“Mijn opa had blaarkoppen. Hij stopte met zijn bedrijf toen ik vijftien was. Ik wist dat ik boer wilde worden, dat heb ik Jessica ook gelijk gezegd toen we elkaar leerden kennen. Na mijn studie kreeg ik een baan, ik werkte me op en nam het bedrijf over. Drie jaar geleden kochten we deze boerderij die toen alleen een woonfunctie had. We hebben de oorspronkelijke naam, Eytemaheert, in ere hersteld en brachten de boerderijfunctie terug.”

“Ons bedrijf ontwikkelde zich razendsnel. Een restaurant wilde ons duurzame vlees van de blaarkoppen hebben, we bouwden een webwinkel, kregen meer koeien, namen een tweede boerderij in gebruik om de dieren te stallen en vorig jaar was ik opeens in Den Haag aan het praten over fosfaatrechten voor houders van zeldzame runderrassen.”

“Door al deze ontwikkelingen is ons leven de laatste drie jaar een rollercoaster geweest. Ik heb ook mijn bedrijf ernaast, dat grotendeels zelfstandig draait doordat er een goed management op zit. Toch was ons dagelijkse leven vroeger hectischer. Jessica vertrok om 7 uur naar haar werk en ik deed de kinderen, waarbij het wel eens gebeurde dat ik om 8 uur in mijn eerste overleg zat met kinderkwijl nog op mijn colbert. Tegenwoordig nemen we de tijd; ’s ochtends doen we vaak de kinderen samen. Onze werkdag begint pas om 8.30 uur, als de kinderen naar school zijn.”

“We werken hard. Je gaat ’s ochtends je bed uit en bespreekt wat er die dag moet gebeuren, als je ’s avonds in bed wil stappen dan herinner je je iets, en doe je dat nog even. Als ik me het snot voor de ogen werk en had beloofd Jessica te helpen, schat ik de tijd wel eens te positief in, terwijl zij liever van te voren had geweten dat het me niet zou lukken. Ik hoop dat zij ziet wat ik allemaal doe, maar zij hoopt natuurlijk net zo hard dat ik zie wat zij allemaal doet. Zij is perfectionistisch en ik maak me niet meer druk om dingen waar ik me vijftien jaar geleden als eens druk om heb gemaakt.”

“Het boerenleven is nu ons leven, maar wij hebben wel de bewuste keuze gemaakt om niet dagelijks alle boerenactiveiten volledig zelf uit te voeren. Wij hebben goede mensen om ons heen, waardoor wij ons ook kunnen richten op de verdere ontwikkeling van ons bedrijf en onze nevenactiviteiten.”

Jessica en Maurits Tepper. – Foto: Jan Willem van Vliet

Jessica

“We kennen elkaar van het uitgaan in Groningen, ik was 19, hij 25. Ik wist dat hij ooit een boerenbedrijf wilde, maar als stadse was dat voor mij een ver-van-mijn-bed-show. Ik werkte met veel plezier als psycholoog in het voortgezet onderwijs. Na de geboorte van onze tweede dochter, kochten we de boerderij. We namen de keuze op ons gevoel.”

“Het begon met vijf kalfjes. Iedere stap volgde logisch op de vorige. Toen de vleesverkoop zich ontwikkelde merkte ik dat Eytemaheert energie kostte, maar vooral ook veel energie gaf. In het najaar van 2016 gaf ik mijn baan op. Ik verzorg het klantencontact, de marketing, de website en de ontwikkeling van ons bedrijf. Wij staan vol in dit boerenleven, maar zien wel dat wij het anders doen dan veel andere boeren, omdat we ons product zelf vermarkten. Het is pittig en leuk om het samen te runnen. Wel zijn we altijd aan het werk. Is het boerenwerk klaar, dan loopt de webshop 24/7 door.”

“We hebben beide in hoofdlijnen onze eigen taken. Ik weet niet wat Maurits de hele dag doet en hij weet niet wat ik de hele dag doe, maar ik hoef ook niet te weten welke koe tochtig is. De afgelopen drie jaar hebben we één korte vakantie gehad. Ben je net een weekendje weg, belt er iemand dat de koeien ontsnapt zijn.”

“We plannen wel tijd met de kinderen en doen ook regelmatig iets samen, zoals uit eten gaan. Ik doe meer huishoudelijke dingen dan Maurits. Dat is niet omdat ik vrouw ben, maar omdat ik meer vanuit huis werk. Toch houdt Maurits zich veel bezig met de kinderen en hij kookt ook ongeveer de helft van de dagen.”

“Wij zien elkaar als gelijkwaardig. Natuurlijk botst het wel eens. Ik weet ook dat ik naar mijn omgeving soms veeleisend kan zijn, omdat ik dat ook naar mezelf ben. De het-komt-wel-goed-mentaliteit vind ik soms te makkelijk, het had niet fout hoeven gaan, denk ik dan.”

“Onze gezamenlijke passie zit in de duurzaamheid, natuurinclusief werken en de wereld beter willen achterlaten, maar vooral ook in het samen iets opbouwen. We hebben een hectisch leven met veel flexibiliteit en spontaniteit. Dat past bij ons. We zijn gedreven, niks gaat vanzelf. Juist omdat we het samen doen zijn we samen gegroeid. Zo van: dat hebben we samen toch maar geflikt. De balans, de verdienste van ons bedrijf, is van ons samen.”