1958: Opslag van graanschoven in zaadbergen

De stemming in het land was goed. De wederopbouw was net achter de rug, prijzen stegen en boeren begonnen heel voorzichtig met mechanisatie en schaalvergroting. Hard ging het nog niet. Net na de oorlog had een gemiddeld bedrijf 5,7 hectare, in 1958 was dat opgelopen tot 7,4. Van 15 varkens was het gemiddelde gestegen naar 20 en ook het aantal koeien per bedrijf nam toe. In 1958 had een boerenbedrijf er gemiddeld al 87.

Ook het aantal bedrijven met een of meer trekkers nam snel toe. In Nederland reden er in 1958 een kleine 75.000 rond. De oogst van onder meer graan kon daardoor veel sneller gaan. De opslag bleef echter lang zoals die altijd was geweest: in zaadbergen. Die zijn op de foto te zien. In dit geval zit er een dak op, maar vaak was dat niet het geval en werd de berg afgedekt met naar buiten schuin aflopende graanschoven.

Op de foto zijn schoven graan zeer zorgvuldig schuin aflopend in eenroedige zaadbergen geborgen. Hooi werd ook wel op deze manier bewaard, maar meestal ging dat onder meerroedige kappen. – Foto: Misset

Vastgevroren

De winter was bij uitstek het moment om het graan te dorsen. Dan lag al het buitenwerk immers stil en was er tijd voor. Als het graan mooi droog was gebleven, waren de schoven ook bij temperaturen onder nul makkelijk uit de zaadberg te halen. Was er om wat voor reden dan ook vocht bijgekomen, dan zat alles vastgevroren en werd het lastiger.