‘Hoe doen andere ouders dat toch?’

Leven met 2 kleine kinderen op een boerderij is soms net topsport. Af en toe ga ik even kamperen met FJ. Op een boerencamping natuurlijk.

Altijd volle wasmanden, volle vaatwasser, heel veel laarzen, schoenen en klompen bij de deur en in de gang. En overal jassen, truien en speelgoed. En lege koffiekopjes en bordjes. Als ik heb opgeruimd en koffie ga zetten, ligt al het speelgoed er alweer. Pas als alles uit de lades, kasten en manden is getrokken, dan willen ze naar buiten. Dat betekent in ons geval dus laarsjes bij elkaar zoeken en een geschikte trui of jas vinden.

FJ moet plassen. Charlotte moet nog even een schone luier. En dan de kinderwagen ergens over al die laarzen en klompen naar de deur krijgen. En eigenlijk moet ik zelf ook nog even naar de wc. Ondertussen gaat de telefoon of staat er iemand voor de deur, voor Henk natuurlijk, nooit voor mij. FJ is allang weer vergeten dat hij naar buiten wilde, maar ik heb niet voor niets al die moeite gedaan; we gaan nú naar buiten. En het nog supergezellig hebben ook.

Rondje over de boerderij

Maar dan is de skelter nat en moet er ergens een handdoek vandaan komen. Skelter droog, wil ie toch op de traptrekker. Ik laat hem niet meer kiezen en eis dat hij op de skelter gaat. De gezelligheid is inmiddels naar een lager niveau gedaald. Dan begint Charlotte te sputteren… eigenlijk zou ze nu wel een flesje lusten. Even snel haar flesje klaar maken binnen en dan kunnen we echt even dat rondje over de boerderij gaan. Ik blijk de deur open te hebben gelaten. De kat met niesziekte zit binnen, plus een heleboel vliegen.

Speelgoed laten liggen of tandenpoetsen overslaan

Jemig. Het lijkt soms topsport. Ik vraag me af hoe andere gezinnen dit toch doen. Misschien zijn ze iets relaxter over hoe het er binnen uitziet. Laten ze speelgoed langer liggen of hebben ze hun kinderen beter in de hand? Maar eigenlijk geloof ik dat niet echt. De vriendinnen die ik goed ken, bekennen vaak ook dat ze wel eens het tandenpoetsen overslaan, wel eens een oogje toe knijpen bij het avondeten. Of dat de kids ook wel eens later naar bed gaan dan verantwoord is. En de gezellige uitjes met elkaar, dat komt later, als de kinderen zelf dingen écht kunnen gaan doen.

‘Samen weg met de trein of nachtje kamperen’

Om een beetje bij te komen, hadden we de kinderen uit logeren. Zo konden we even een nacht van 8 uur maken. De ochtend was aan onszelf zonder continu te zorgen voor een flesje, hapje, speelgoedje en zonder treinspoor om over te struikelen. Rond de lunch waren de kinderen weer thuis en dat bleven ze. Want uiteindelijk is dat toch waar een kind heel blij van wordt. Toch ga ik ook wel eens met FJ weg. Op de boerderij is er altijd wat, dus pakken we soms even quality time samen door met de trein naar een vriendin te gaan of een nachtje samen te kamperen. Kamperen bij de boer, wel te verstaan. Dan is hij toch een beetje thuis en ik zie de volle wasmanden en lege koffiekopjes van onszelf niet.