‘Voor de rust is het beter dat Marjolein hier is’

Wouter (34) en Marjolein (31) van Oostrum wonen met hun kinderen (van 3 en 1 jaar) in Maartensdijk (Utrecht) Ze houden 70 zoogkoeien, hebben een boerderijwinkel en bieden dagbesteding voor 30 mensen met een verstandelijke beperking of psychische problemen.

Wouter

“Mijn ouders hadden hier eerst een melkveehouderij en later gingen ze over op bomenteelt. Ik volgde een opleiding bouwkunde en werkte daarna tien jaar in de bouw, tot ik samen met mijn ouders de zorgtak heb opgezet. Vervolgens ben ik cursussen voor de zorg gaan doen en later thuis gaan werken. Mijn vader helpt mee op het bedrijf. De koeien, de tuin en de zorg zijn mijn werkzaamheden.

Ik haal heel veel plezier uit werken met de mensen en dieren en ik vind het mooi om wat met mijn handen te doen. De mensen in de dagbesteding doen met alles mee, zoals het verzorgen van de dieren en werken in de tuin.”

‘Voor de rust is het beter dat Marjolein volledig thuis is gaan werken’

“Toen Marjolein nog buitenshuis werkte, was het hier heel druk, maar financieel was dat handig. Voor de rust is het beter dat ze hier is, we draaien nog steeds wel veel uren, maar het is toch anders. Het is altijd druk, je bent altijd aan het werk en daarom is het belangrijk dat het werk leuk is en dat je je prettig voelt bij de dingen die je doet.

Het is belangrijk dat we beiden ons ding hebben. Ik bemoei me zo min mogelijk met de winkel en Marjolein zo min mogelijk met de zorg en de koeien, maar we bespreken eigenlijk wel alles. Dat gaat heel goed. Als het even niet loopt tussen ons, dan komt dat bijvoorbeeld doordat het heel druk is door de vele activiteiten. We begrijpen elkaar daarin altijd wel.”

‘Het is niet erg om hard te werken, maar je weet nooit wat er weer voor brief van de overheid op je mat valt’

“De randzaken van onze sector zijn niet altijd leuk. De dossiers om bij te houden en de onzekerheid rond de fosfaatrechten, voor vleesveehouders, dat is minder. Het is niet erg om hard te werken, maar je weet nooit wat er weer voor brief van de overheid op je mat valt. Ik maak me daar druk over, niet zozeer over mezelf – ik ben tenslotte vleesveehouder – maar over de melkveesector. Die stapel papier van de overheid, die frustreert me. Maar er zijn nog veel leuke dingen en als ik bij de koeien loop, weet ik waar ik het voor doe.

Op kantoor ben ik van ons beiden degene die gestructureerd werkt. Ik weet precies waar dat ene document ligt, en zij maakt er één grote stapel van. Marjolein is er juist weer heel goed in om een document te lezen en gelijk in te zien wat het betekent. Ze analyseert en kan je direct een samenvatting geven. Ik vind het fijn dat we dezelfde passie delen en dat we dit kunnen doen.”

Wouter en Marjolein van Oostrum – Foto: Herbert Wiggerman

Marjolein

“Een agrarische achtergrond heb ik niet, maar ik had altijd al interesse in dieren en heb dierwetenschappen gestudeerd in Wageningen. Ik ben blij dat ik in de agrarische sector ben terechtgekomen. Ik vind het heel erg leuk om een bedrijf zoals dit te runnen. Het leven op een boerderij is een droom die in vervulling is gegaan. Je weet niet hoe het gaat lopen, maar het bevalt me goed.

Sinds een jaar ben ik volledig thuis. Ik werkte eerst als onderzoeker naar varkensvoer en ging langzamerhand steeds minder uren werken. Toen Martine is geboren, ben ik gestopt met mijn baan en gingen we thuis fulltime samenwerken. Het werd ook steeds intensiever om thuis een bedrijf te hebben en op het werk acht uur lang innovatief te zijn. Ik wilde beide graag goed doen, maar dat was niet eenvoudig.”

“De boerderijwinkel is helemaal voor mij, net als de boerderijeducatie en feestjes. We hebben onze eigen taken, maar alles is ook wel weer verweven. Zo zijn er ook deelnemers uit de dagbesteding die mij helpen in de winkel. Als ik iets leuks voorbij zie komen voor de winkel, dan bespreek ik dat met Wouter.

De koeien zijn echt van Wouter, maar ik weet wel hoe de families in elkaar zitten en ik veeg ook het voer wel eens, of help met opstrooien. Ik help Wouter weer door het papierwerk voor de zorg te doen. Het fijne van een eigen bedrijf is dat je je ook even kunt terugtrekken. Zo ga ik soms even naar binnen om het huis te doen.”

“Als er eens iets tussen ons is, dan praten we erover op een rustig moment. We moeten alle dagen samenwerken, dus het is goed om het op te lossen. Als Wouter zich druk maakt over een brief van de overheid en hij zondert zich af in de stal, dan laat ik hem even gaan. Maar op zich is niet hij, maar ben ik juist degene van ons tweeën met de meeste emoties. Hij is constanter.

Wouter is goed met mensen. Hij is altijd bezig met de sfeer, het lukt hem heel goed om die goed te houden. Ik vind het knap zoals hij dat doet. Waar we in verschillen is dat ik altijd even ergens over moet nadenken en Wouter direct een oplossing ziet.

De kinderen hobbelen met ons beiden mee. Heb ik het druk in de winkel, dan gaan ze met Wouter mee op de trekker. Is Wouter druk, dan zijn ze bij mij.”