Gras persen in silo’s

Hooi was altijd nog het meest gebruikte ruwvoer voor de winter, maar de voederwaarde was laag vergeleken bij die van vers gras. Hoe verser hoe beter, maar de bewaring was ‘een dingetje’.

De zuurstof moest eruit, maar hoe? Er een dikke laag zand op gooien was een mogelijkheid, maar op de foto proberen ze het met een pers. Een hoge silo, nog verder op te hogen met een houten opzetrand, werd vol vers gras gegooid. Onderin zat een rooster, waardoor te overvloedige perssappen konden worden afgevoerd. Op het gras kwamen houten platen die met balken werden aangedrukt.

Voor een goede conservering moest het gras ‘in het sap komen’. Als het sap omhoog kwam, was het geheel luchtdicht. Het teveel aan sap werd afgetapt. – Foto: Misset

Op de foto is te zien hoe de balken naar binnen werden gehesen. Het geheel werd vervolgens door een stalen persstang verder onder druk gezet, om zo de lucht tussen de sprieten er zo snel mogelijk uit te drukken. Dat gebeurde niet continu, er waren meerdere persmomenten op een dag. De landbouwvoorlichting adviseerde om dit tijdens iedere lange arbeidspauze te doen en elke keer voor er nieuw gras bij op kwam. Na een dag of tien zakte het gras nauwelijks meer en werd het luchtdicht genoeg geacht.

Tegenwoordig wordt 45% droge stof als optimaal gezien, het gras in de perssilo scoorde 5%.