Het gezin Hadfield - Foto: Nuku Hadfield BoerenlevenAchtergrond

‘We leven hier onze droom, dit is onze passie’

Nuku Hadfield runt met haar man een bedrijf met duizenden stuks vee. Ze vindt het geweldig, al zijn er nog steeds mensen die het hebben over ‘zijn’ bedrijf.

Nuku Hadfield woont met echtgenoot Bart in de Ruakituri vallei op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Ze hebben drie kinderen: Lee, Atawhai en Ariana. Op 1.500 hectare houden ze 8.000 Romneyschapen en 800 stuks Angus-vleesvee. Het regent in deze streek gemiddeld 1.800 millimeter per jaar. Ter vergelijking: het Nederlandse gemiddelde is 880 millimeter.

Hoe ziet de omgeving er bij jullie uit?

“Heuvelachtig en alle bedrijven hier hebben schapen en vleesvee. Ons bedrijf ligt net hoog genoeg om drie van de vier jaarlijkse sneeuwbuien mee te pakken. In de zomer is het juist boven de 30 graden. Als je van jagen houdt, kun je hier je hart ophalen, er zitten veel wilde varkens en herten. Buidelratten zijn een plaag. Veel kinderen verdienen een zakcentje bij door ze te schieten en de vachten te verkopen voor wel € 60 per kilo.”

‘Als het druk is rijd ik te paard tussen de kuddes en heb ik hulp van een hond’

In hoeverre ben je betrokken bij het bedrijf?

“Heel erg. Mijn man en ik werken als een team. Ieder doet waar hij het best in is. Ik zorg voor de financiën en de administratieve kant, hij gaat over de dagelijkse gang van zaken, samen met de schaapherder die fulltime bij ons in dienst is. In drukke tijden help ik ook mee. Ik rijd dan te paard tussen de kuddes en heb hulp van een hond. Druk is het bijvoorbeeld als de lammeren gecoupeerd worden en als alle schapen moeten worden geschoren.”

Hoe succesvol zijn agrarische gezinsbedrijven in je omgeving in het algemeen?

“Gemiddeld genomen is de levensstandaard van boeren goed. De agrarische sector is Nieuw-Zeelands grootste exporteur en er is altijd nog plek voor groei.”

Het gezin Hadfield op hun bedrijf in de Nieuw-Zeelandse Ruakituri vallei. Van links naar rechts: zoon Atawhai, dochter Ariana, echtgenoot Bart, Nuku en zoon Lee. - Foto: Nuku Hadfield

Het gezin Hadfield op hun bedrijf in de Nieuw-Zeelandse Ruakituri vallei. Van links naar rechts: zoon Atawhai, dochter Ariana, echtgenoot Bart, Nuku en zoon Lee. – Foto: Nuku Hadfield

Wat is de grootste uitdaging waar boeren in jouw regio mee te maken hebben?

“Nadelige weersomstandigheden. En we hebben hogere prijzen nodig, omdat de kosten stijgen. Als boeren meer verdienen, heeft dat een positief effect op de hele gemeenschap, omdat ze dan ook meer geld uitgeven.”

Ondersteunt jullie overheid de agrarische sector?

“In het algemeen wel. We krijgen geen subsidie of zoiets, maar we worden ook niet gehinderd.”

Wat vind je aantrekkelijk van wonen op een boerderij?

“Dat ons thuis meteen ook onze werkplek is. We kunnen veel bij de kinderen zijn en hen betrekken bij wat we doen. Dat we eigen baas zijn, vind ik ook een voordeel. We kunnen ons eigen pad uitstippelen. Boer zijn is onze passie, je kunt rustig zeggen dat we onze droom leven.”

‘Niemand heeft wat te zeggen over Moeder Natuur’

Wat vind je een nadeel van wonen op een boerderij?

“Het weer. De ooien lammeren buiten af. We bereiden ons goed voor, zorgen dat de dieren in topconditie zijn en dat er indien nodig beschutting is. Maar als het stormt, kunnen we daar weinig aan doen. En als het ’s zomers heet en droog is, sta je ook machteloos. Niemand heeft wat te zeggen over Moeder Natuur.”

Wat maakt je aan het lachen?

“Een leuke comedy kijken op tv zoals The Big Bang Theory. Ik word ook vrolijk van samenzijn met onze familie. Als we elkaar zien, is het altijd lachen.”

Waar word je boos om?

“We wonen afgelegen; er zijn weinig voorzieningen, maar niemand die er wat aan doet. Zo is er bijvoorbeeld maar één vaste telefoonlijn en er is geen dekking voor mobiele telefoons. Onlangs waren we twaalf dagen telefonisch niet bereikbaar. Verder hebben stadse mensen nogal eens kritiek op boeren. Ze vinden ons milieuvervuilers, terwijl wij juist heel zorgzaam zijn voor het land.”

‘Er zijn nog steeds ouderwetse types die het hebben over ‘Barts boerderij”

Is er bij jullie gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen?

“Steeds meer vrouwen werken in de agrarische sector en dat wordt ook steeds meer geaccepteerd. Voor wat onszelf aangaat: als wij iemand aannemen, is dat op basis van kwaliteit en niet van geslacht.

Mijn man en ik vormen een team. Hij heeft zijn werkgebied, ik het mijne. De grote beslissingen nemen we samen. Toch zijn er nog steeds ouderwetse types die het hebben over ‘Barts boerderij’ of ‘Barts koeien’. Zulke mensen zijn een uitstervend ras, denk ik.”

Vertel eens iets over jezelf wat niemand anders weet …

“Ik heb een litteken op mijn voet. Ik was negen jaar en liep mijn vader te sarren door op blote voeten te lopen. Een schaap schopte een stuk gereedschap uit mijn handen dat in mijn voet terechtkwam. Ik schreeuwde moord en brand. Mijn vader deed er een verbandje omheen tegen het bloeden en zei: ‘Niks tegen je moeder zeggen hoor’. Alsof ze het niet zou zien.”

Mede geschreven door Tim Relf.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 26 van dinsdag 28 januari en is onderdeel van de rubriek Boerinnen Wereldwijd.

Beheer
WP Admin