‘Blij dat het weer maandag is’

De vaste melker kan niet, op spoed-ziekenbezoek én een katje raakt kwijt … Hoezo rusten boeren uit in het weekend? Ons weekend was druk en chaotisch. We zijn blij dat de werkweek weer begint.

Gelukkig is het weekend weer voorbij! Ik zeg het met een dikke knipoog, maar afgelopen weekend zeiden we het wel tegen elkaar. Half gemeend. Want als het weer maandag is, zijn de kinderen naar de opvang en naar school, ben ik weer naar mijn werk en heeft Henk weer even het rijk voor zich alleen. Dan staan er geen gekke dingen gepland en geldt gewoon een normaal ritme.

Een ‘rustig’ weekend dat anders loopt …

Afgelopen weekend was een zogenaamd rustig weekend. In de planning dan. Zaterdagochtend zouden we in de tuin werken en zondag kwam eind van de middag onze overbuurvrouw met haar kinderen een worstje roosteren boven een vuurtje. Klinkt lekker toch?

Vaste melker verhinderd, spoedbezoek aan zieke en kat kwijt

Toen bleek dat onze vaste melker niet kon melken, dat Henk natuurlijk ook gewoon moest voeren en dat ik op spoedbezoek moest bij een vriendin met verdriet. Ook heb ik toch nog gesport en liep even het bos in met een bevriende moeder met kind. Mijn moeder en zus kwamen nog even langs en daar hadden we allemaal plezier van, want ineens was de was gevouwen en bleek er eten gekookt. Aangezien het de hele dag regende, gingen we ook nog naar de film. Dat was allemaal leuk. Minder leuk was dat ik, voor de zoveelste keer, een jonge kat kwijt was. In de schemer, als een knettergek kattenvrouwtje met een lamp op m’n kop, fietste ik het bos in. In een reismand had ik het luid miauwende zusje van de verdwenen kitten. Ik zag de buurman uit zijn huis komen: ‘wat fietst daar nu!?’ Dat snapte ik, want ik riep luidkeels ‘Stippie, Stippie!’. Helaas, na 20 minuten heb ik het opgegeven. Het katje heeft ons moeten horen als ze in dat deel van het bos verdwaald was. Hopelijk komt ze vannacht thuis, ik vind het niet leuk dat ze alleen in het donkere bos zit en zonder voer en warme plek de nacht door moet komen. En nu regent het ook nog.

‘Veel boeren hebben niets met katten’

Ik weet dat veel boeren niets met katten hebben. Ik weet ook dat bij veel boeren thuis de kittens vroeger nog wel eens een vroege dood kregen. Maar ik weet ook dat er boerinnen zijn die veel geld aan hun kat besteden als het nodig is. Ik zit daar een beetje tussen in. Ik snap dat katten dieren zijn en wat de natuur soms van ons vraagt. Maar wat ik niet snap, is dat de zieke en schuwe katten níet kwijt raken, maar de leuke en gezonde en aanhankelijke beestjes wél.

Toe zijn aan een maandag, met zijn voorspelbare ritme

Als ik deze column schrijf, is het zondagavond bijna half 10. Henk zit op kantoor om nog zaken uit te zoeken voor een Qlip-controle deze week, daarna moet ie nog door de stal en als we geluk hebben, kalft er deze nacht een keer niets. Met andere woorden: soms, heel soms, zijn we toe aan de maandag. Dan begint het gewone, voorspelbare leven weer en kunnen we niet balen van een vermiste kat, een verregende zaterdag of een zondag waar we moe van worden in plaats van op kunnen laden. We gaan genieten van deze werkweek.