‘Trekkerjongens’

Vee en techniek. Het komt bijna nooit voor dat iemand evenveel met beide heeft. Jongeren komen voor trekkers.

‘Ben je een koeien- of een trekkerman?” “Uh.”

De 19-jarige knul tegen die tegenover ons zit, zoekt naar het meest wenselijke antwoord. Hij wil dat wij hem aannemen als allroundmedewerker, maar we weten allemaal dat allround wel veel gevraagd is. “Ik hou eigenlijk meer van trekkers”, zegt hij dan eerlijk en zijn ogen beginnen te glimmen.

Het komt eigenlijk nooit voor dat iemand evenveel met vee als met techniek heeft. De agrarische wereld valt wat dat betreft in twee groepen uiteen. De meeste leeftijdsgenoten van onze sollicitant houden vooral van trekkers. Wij zetten wel eens berichtjes op Facebook, met plaatjes van weidevogels, zonsondergangen of schattige kalfjes en die worden ook heus wel geliket. Maar echt viral gaan de berichten met foto’s van onze trekker of verreiker. Vooral wanneer de dochter ze bestuurt, met haar blonde haren los en in een roze topje; dan wordt het bericht eindeloos gedeeld. Meiden en trekkers, wat wil je nog meer?!

Maar dat brengt me op ons trauma, als het gaat om de combinatie jongens en trekkers. We hadden een zogenoemde Wajonger in dienst: Age. Het was een slimme jongen met een moeilijke achtergrond, maar hij was een goede chauffeur en een echte trekkerman. Hoe groter de machines, hoe groter zijn enthousiasme. Wij vertrouwden hem blind, totdat hij met onze 14-tons giertank uit de bocht vloog en met de hele combinatie omkiepte. Gelukkig was er alleen materiële schade, maar wat moesten wij nu met hem?

We vroegen een psychiater om raad. “Wil je weer trekkerrijden Age?”, was zijn vraag. “Tuurlijk”, reageerde de jongen.

“Ben je niet bang geworden?” “Helemaal niet!”

“Nou, dat is in ieder geval positief”, stelde de psychiater vast, “hij moet er zo snel mogelijk weer op.”

Mijn spreekwoordelijke klomp brak ter plekke.

“Wás hij maar bang!”, riep ik, “dát zou een gezonde reactie zijn.”

Age werkt gelukkig niet meer bij ons. Ik vind het doodeng als ik van die kinderen van net 16 op de openbare weg zie rijden en ben blij dat dit jaar het trekkerrijbewijs verplicht is gesteld. Het zijn natuurlijk niet allemaal Ages, maar toch: ze dragen een grote verantwoordelijkheid en het is belangrijk dat ze zich dat realiseren.

Wat onze sollicitant betreft: die beschikt helaas niet over de vereiste kennis. Na zijn vertrek loop ik naar de brievenbus. Daarin vind ik een kalender van ons mechanisatiebedrijf. Iedere kalendermaand toont een agrarisch voertuig, stoer bespat met modder, maar nog wel glanzend van nieuwigheid. Jammer dat de trekkerjongen al weg is. Had ik hem toch nog blij kunnen maken …