Mijn rol als boer gaat hierdoor veranderen

“Ongeveer zes jaar geleden schafte ik gps aan voor op de trekker. Waarom? Tijdens het rijden moet je heel veel dingen tegelijk doen. Focussen op één ding, bijvoorbeeld mooi recht rijden, gaat dan moeilijk. Daarom wilde ik gps. Het systeem zorgde dat de trekker in een rechte lijn reed, intussen kon ik me bezig houden met spuiten of bemesten.”

Jac van Tiggelen teelt in Moerstraten (N.-Br.) op 60 hectare pootaardappelen, uien, tarwe en suikerbieten. Hij werkt met gps op de trekker. – Foto: Jan Willem Schouten

Pakket gps uitbreiden

“In het begin was ik vol ontzag: de trekker reed kaarsrecht, zonder dat ik het stuur vasthield. Ik dacht: ongelooflijk dat dit allemaal kán. Maar naarmate je er langer mee werkt, wordt het gewoner. En je gaat je eisen steeds verder opschroeven. Ik heb het pakket steeds verder uitgebreid. Inmiddels regelt de gps ook de bemesting en het spuitwerk. Dat gaat veel preciezer dan ik ooit zelf zou kunnen, ook omdat je materieel steeds groter en breder wordt. Bij de spuitboom zie je dan niet zo heel precies meer waar je wel en niet bent geweest. Dat gaf overlap. De gps onthoudt dat allemaal wel, er is geen centimeter overlap meer.”

“Het systeem is eenvoudig: het is een soort laptop die ik op de trekker kan monteren en er na gebruik ook weer kan afhalen. Ik zou best meer robots willen, alleen zijn ze nu nog te duur. Dat zal in de verre toekomst wel veranderen. Wellicht dat dan bij mij meerdere robots op het land bezig zijn. Ik verwacht dat ze het formaat van een stofzuiger hebben, dat ze ziektes kunnen opsporen en onkruid wieden.”

Boer blijft nodig

“Dat een robot veel dingen beter kan dan ikzelf, vind ik niet bedreigend. In de toekomst zal mijn rol als boer veranderen, maar ik blijf erbij nodig. Het oog van de meester maakt het paard vet, nietwaar? Ik denk dan ook niet dat het ooit zover komt dat ik totaal overbodig word. Ik ben namelijk wel degene die de robot ‘in moet regelen’, pas daarna kan hij het zelf. Vervolgens blijft het gewoon een robot, als het signaal eens wegvalt, gebeurt er niks meer. In het begin raakte ik daardoor geïrriteerd en probeerde ik alsnog van alles met de hand te doen. Dat doe ik niet meer. Als het signaal nu wegvalt, mopper ik even, daarna ga ik een kwartiertje achteroverleunen tot hij het weer doet. Ik ga niets meer zelf doen. Ik kan het nog wel, maar ik wil het niet meer.”