‘Schrobben op vliegenpoep’

We spuiten niet, ook niet tegen ongedierte. En dus word ik gek van de vliegenpoep die een bruine laag op de kozijnen heeft gevormd.

Koeien mogen dan te veel mest produceren, maar in het dagelijks leven staat de strijd tegen vliegenpoep hoger op mijn agenda. Ik heb net de dakgoten schoongemaakt en ben nu mismoedig ramen aan het lappen. Dat was al nooit mijn hobby, maar op de boerderij vind ik het helemaal een crime. En dan hebben wij ook nog een biologische melkveehouderij, wat onder meer inhoudt dat we niet spuiten tegen ongedierte. Dat is heel nobel, maar ik word gek van de vliegen. En vooral van de vliegenpoep!

De witte kozijnen zijn bedekt met een bruine laag. Er is al een half uur om en ik heb nog elf ramen te gaan. Misschien moet ik een schuursponsje halen en een fles Cif. Dat is natuurlijk funest voor het schilderwerk, maar nood breekt wet.

De laatste vliegenpoep

“Kom op”, spreek ik mezelf toe. “Stel je niet aan. Het de laatste vliegenpoep van het jaar. De zomer is voorbij.”

Zucht.

Er zijn inderdaad nauwelijks vliegen meer. Geen idee waar ze uithangen. Ik ga er vanuit dat ze dood zijn. Ook de zwaluwen zijn weg. Die kunnen niet leven zonder vliegen, en zijn naar Afrika vertrokken. Spinnen zijn er opeens wel veel, en dat is gek; spinnen eten toch ook vliegen? Van het bovenste kozijn zakt er één, aan een lange draad, naar beneden. “Pas op hé, niet poepen!”, spreek ik hem toe.

Last van vallende blaadjes

Dan zie ik, door de warme spiritusdampen heen, mijn boer binnen komen. Ik laat meteen de spons in het sop plonzen en klim van het trapje. Hij zal me opvrolijken. Mijn boer was met de verlichting in de stal bezig. Er zijn een paar dure lampen kapot. Deze geven een speciaal licht, dat moet voorkomen dat de koeien in een winterdip raken.

“Heb je al koffie?” vraagt hij, zodra ik een voet over de drempel zet. Daar word ik dus niet blij van. “Natuurlijk niet”, snauw ik, “ik sta al een half uur te poetsen op één kozijn! Kun je zelf niet eens een keer koffie zetten?” “Nou, nou”, sust mijn boer, “heb je last van vallende blaadjes?” “Inderdaad ja.”

‘Lekker de zwaluwen achterna’

“Misschien moet je vanavond tussen de koeien in de stal gaan liggen. De lampen zijn weer in orde. Tot elf uur kun je in een heilzaam licht baden. Daar knap je vast van op”, oppert hij met een uitgestreken gezicht. “Je vriendin draagt ’s winters toch iedere avond een lichttherapiebril, tegen haar depressies?!” Ik moet nu toch wat lachen.

“Wat zou je zeggen van een tripje naar het zuiden?” vraagt mijn boer dan, nu met pretlichtjes in zijn ogen. “De drukte van de zomer is achter de rug. We kunnen er best even tussenuit. Lekker de zwaluwen achterna!” “Meen je dat?”, roep ik blij. En ik ga meteen koffie zetten.

Die avond vindt hij me niet in de stal. Ik vertoef in het weldadige schijnsel van mijn laptop, surfend op allerlei exotische reissites. Wat knap je daar van op!