Grondbehoefte veehouder nadelig voor akkerbouwer

Doetinchem – De druk op de grond vanuit de melkveehouderij neemt toe. Dat heeft gevolgen voor akkerbouwers die grond ruilen. De verhouding tussen gehuurd en verhuurd land verandert ten nadele van de akkerbouwer.

Staatssecretaris Sharon Dijksma (Economische Zaken) publiceerde deze week de ‘Wet grondgebonden groei melkveehouderij‘. Daarin staat hoeveel grond veehouders nodig hebben voor de groei van hun veestapel.

4.560 hectare extra nodig

Dijksma berekent dat de melkveehouderij daarvoor 4.560 hectare extra grond nodig heeft in de periode 2016 tot en met 2020, naast het al bestaande areaal.

Druk op grond

Akkerbouwers merken de druk op de grond, zegt Upt Hiddema, voorzitter van de LTO-werkgroep Pootaardappelen.

“Grondruil gebeurt vooral in die regio’s waar melkvee- en akkerbouwbedrijven bij elkaar liggen. Dan ruilen een veehouder en een akkerbouwer grond met elkaar in een bepaalde verhouding. Die verhouding komt anders te liggen. Veehouders zullen meer grond van de akkerbouwer willen om aan de eisen van de grondgebondenheid te voldoen.”

Geen echte huurverhogingen

Hiddema ziet geen echte huurverhogingen bij landhuur. “De huur is afhankelijk van veel meer factoren, zoals grondsoort, kwaliteit van de grond en of je kunt beregenen. Tussen de hoogste en de laagste huur kan wel €1.500 per hectare verschil zitten.”

Grondprijzen stijgen wel

Ook Teun de Jong, voorzitter van de Nederlandse Akkerbouw Vakbond (NAV), ziet geen groot effect. “Maar je ziet wel dat de grondprijzen stijgen door de behoefte aan extra grond vanuit de melkveehouderij. Hogere grondprijzen drijven de huurprijs op.”