Oogst in Australië is klaar

Het aantal zaden in een peul varieert tussen de 3 en 5. Is de stand nog slechter dan wordt er niet geoogst en laten ze er schapen op weiden.

Een 30 tons overlaadwagen (Chaser bin) met daarvoor een Fendt 936 haalt het graan bij beide combines op. De combines werken dicht bij elkaar, ze lossen rijdend met een snelheid van 15 kilometer per uur. Zo wordt per combine een capaciteit van 100 hectare per dag gehaald.

De chauffeur op de overlaadwagen Riley Mckay rijdt met een vaste snelheid naast de combine.

De chauffeur op de combine kan daardoor de wagen goed afvullen. Mckay heeft vanuit de trekker weinig zicht op de overlaadwagen.

Verlichting is van groot belang voor goed zicht op het werk.

Het is inmiddels donker als er met een volgend perceel wordt begonnen. Na het verhuizen wordt het brede maaibord hoog over de hekken en afrasteringen getild. Op de openbare weg gaat het maaibord er wel af.

Vanaf deze positie lijkt het een vrij normaal gewas.

Voor dit (kleine) perceel wordt alleen de overlaadwagen gebruikt om de vrachtwagen te vullen. De grote tussenopslag staat al bij het volgende grotere perceel.

Uiteraard is dit beeld ook te verwachten in Australië: kangoeroes.

De combines zijn net begonnen aan dit perceel, dus heeft Mikey Mckay, chauffeur van de overlaadwagen, even een moment pauze.

In de regio Moora Dandaragan in West-Australië oogst Dave Isbister de laatste hectares tarwe en lupine. Koolzaad, gerst en haver zijn al van het land. Het bedrijf heeft een totale oppervlakte van ruim 7.000 hectare, waarvan ruim 5.000 hectare geschikt voor akkerbouw. - Foto's: Sytze Bakker

Een overzicht van een veld met lupine. Hier is goed te zien dat men vaste rijpaden heeft waar niet van af wordt geweken. Zowel de combines als de overlaadwagen en de Fendt staan op 3 meter spoorbreedte. Er wordt op deze manier zo weinig mogelijk grond bereden. Na de oogst wordt er wel schuin gewoeld om de sporen weer los te trekken.

Een volle overlaadwagen rijdt na het vullen het spoor uit en gaat om het perceel naar de grote tussenopslag of naar de gereedstaande vrachtauto.

De lupine is veel te kort gebleven met kleine peulen en de open plekken in het perceel waar planten zijn weggevallen.

Maar zo geeft het een duidelijk beeld van de dunne stand van deze tarwe.

Perceel klaar, op naar het volgende perceel.

In dit perceel zit een duidelijke zandkop waar bijna niets groeit. Soms zijn er ook obstakels, zoals stenen of stukken hout waar opgelet moet worden.

Isbister heeft een eigen vrachtauto om het graan af te voeren. Als het zo uitkomt lost de overlaadwagen rechtsreeks in de vrachtauto.

Daarna wordt de auto afgevuld uit de field bin, een verplaatsbare tussenopslag met een inhoud van 130 ton. Soms wordt er een tweede auto bij gehuurd om het graan af te voeren.

Met de eigen truck van het bedrijf rijdt Henk Fledderus het graan naar een grote graanopslag in Moora.

Bij aankomst worden monsters genomen om het vochtgehalte en kwaliteit van het graan te bepalen.

De weegbrug waar de grote vrachten precies op passen. Het is uitkijken dat de randen niet met de banden geraakt worden.

Nu is bekend waar gelost moet worden, grid 1 t/m 8. Op de achtergrond de trein die het graan vanuit deze opslag transporteert naar de eindbestemmingen.

Isbister oogst met 2 Case Axial Flow combines op rups. Een 8240 en een dit jaar nieuw aangeschafte 8250, beide met een maaibord van 12 meter. Chauffeurs zijn Agnus Stewart en David Isbister.

Het lossen gebeurt hier boven een kleine put die het graan op lange transportbanden naar de grote opslagruimten brengt. De kleden worden met mankracht over de opslag getrokken.

Na het bepalen van het leeggewicht zijn gewicht en cijfers bekend. Beetje plezier in je werk is hier duidelijk te zien.