Iets meer dan een halve bonenopbrengst

De bovenkant van de dorstrommel wordt afgesloten door een halfrond deksel, bevestigd aan de onderkant van de tank. Doordat de tank wordt gelost door hem te kiepen, kan meteen de vrijgekomen dorstrommel worden geïnspecteerd.

Het dorsen gebeurt vanaf zwad zodat de struikjes eerst moeten worden losgereden met een speciale messenbalk. Dit gebeurt net als bij graszaad bij voorkeur in de vroege morgen, in de dauw, om te voorkomen dat de peulen openbarsten.

Loonbedrijf Kloosterman uit het Zeeuwse Kapelle dorst hier bruine bonen voor Bert van Nieuwenhuyze in Goes. - Foto's: Anton Dingemanse

De bonen in de wagen zijn duidelijk rijp. Het vochtgehalte is bij het dorsen met 22% nog wel te hoog en moet daarom gecontroleerd worden teruggedroogd naar 18%. De bonen worden geleverd aan CZAV in Wemeldinge.

De vrij lange schuinstaande messen snijden de struikjes net onder het maaiveld af. Hierdoor voorkomt het maaiveld dat de boonstengels omver worden geduwd en vast blijven zitten.

Na het losrijden worden de struikjes tot zwad bij elkaar geharkt. Dit moet ook gebeurd zijn voor het scherp weer wordt.

De op zwad geharkte bonen blijven nog enkele dagen liggen om na te drogen. Deze bonen zijn van het ras Narda. Dit blijft vergeleken met het ras Berna wat korter, waardoor het minder snel legert.

De langdurige warmte en droogte had tot gevolg dat de bonen klein bleven. Terwijl een 2.500 tot 3.000 kilo per ha normaal is, bleef de teller nu steken op ongeveer 1.800 kilo. In feite nog niet slecht, er zijn percelen bekend waar niet meer dan 800 kilo per hectare afkomt.

Het nog groenige blad van de bonen op zwad laat ook zien dat ze nog niet geheel dorsrijp zijn.

Na het losrijden bleef het droog, dus na enkele dagen kon gedorst worden. Hier wordt het zwad geraapt door de Colombo Doublemaster IV, een getrokken dorsmachine van Amerikaanse herkomst.

Dat de teelt dit jaar niet vanzelf ging, laat deze kale plek zien. Na het zaaien van dit 8 hectare grote perceel kwamen de hoosbuien, die het gehele perceel onder water zetten. Van Nieuwenhuyze verwachtte dat er niets van terecht zou komen. De boon blijkt een taaie rakker, zodat uiteindelijk maar 2 hectare verloren ging.

De bonen bleven niet alleen kleiner, ook de struikjes waren minder ontwikkeld, met minder en kleinere peulen die ook niet altijd volledig gevuld waren.

De bonen zijn eraf en als eerste nabewerking wordt het perceel gewoeld tot iets onder de ploegzool. Een beetje lucht in de grond kan volgens Van Nieuwenhuyze geen kwaad.

Het losrijden en dorsen was goed getimed. In het bonenstro is zo goed als geen boon te zien, dat is vaak wel anders.

De dorstrommel van de Doublemaster. De spiraalsgewijs geplaatste nokken drukken de peulen open zodat de bonen loskomen. Met deze nokken kan de dorsintensiteit worden bijgesteld.