Het water is bijna weg, de schade niet

Op de meeste plaatsen is het water van het land verdwenen. Op een perceel met pootgoed van Ben Minkhorst uit Hummelo staat het water echter nog steeds hoog tussen de aardappelruggen. Minkhorst schat dat hij van zijn 100 hectare aan pootgoed zeker de helft verloren is gegaan. Zijn 75 hectare consumptieaardappelen zijn minder zwaar getroffen. Deze gewassen heeft de teler iets staan, voor een groot deel net buiten het zwaar getroffen gebied.





Foto’s: Ronald Hissink, tekst: Eric Beukema

Minkhorst heeft nog geprobeerd om door het graven van sleuven het water van zijn akker te houden. “Dat bleek onbegonnen werk, waar moest het water heen? Het kwam vanuit de watergang hierachter rechtstreeks mijn grond op.”

Nog steeds wil het water niet op alle plaatsen zakken. Deze aardappelruggen zijn al weken helemaal doorweekt. Het lijkt alsof er nog aardappelplanten staan, maar in de grond is alles bijna compleet weggerot.

In de meeste aardappelruggen is geen aardappel meer te bekennen.

Als Minkhorst al iets aantreft in de grond, is het niet meer dan bijna compleet weggerotte aardappelen.

Akkerbouwer Minkhorst maakt van de nood een deugd, je kunt op deze manier in ieder geval je handen wassen op je eigen aardappelveld. Hij hoopt binnenkort de enkele droog gebleven stukken van zijn aardappelvelden binnenkort toch nog te rooien. Achter hem is een iets hoger gelegen deel van het perceel te zien, waar het pootgoed er nog goed bij staat.

Omdat het water zolang hoog bleef staan, is Minkhorst zelf op onderzoek uit gegaan. Daarbij ontdekte hij dat een van de watergangen om een of andere reden was gedempt. “Niemand van het Waterschap had dat in de gaten, terwijl ze er dagelijks langsheen rijden. Gewoon schandalig.” Vervolgens trof Minkhorst een omhoog staande stuw bij de Bedelbrug in Steenderen aan. “Terwijl het land achter de stuw verzoop liet het Waterschap de stuw niet zakken. Ik ben toen zo boos geworden dat ik ze heb gezegd dat ik hem zelf wel zou laten zakken als ze het niet heel snel zelf zouden doen. Uiteindelijk liet men de stuw zakken.” Op de foto is te zien dat de stuw, ondanks het hoge water, toch weer is opgetrokken. Het verval is zeker een meter.

Achter de Bedelbrugstuw ligt een enorme vracht riet en ander maaisel in het water. Een snelle afvoer van het water in de Grote Beek wordt hierdoor belemmerd.

Ook de aardappels van Gert Jan en Robert Geessink in Groenlo hebben behoorlijk te lijden gehad. Hier zijn ze bezig de schade op te nemen op een pootgoedakker in Lintelo.

Met een minikraan hebben de Geessinks geprobeerd door het graven van brede sleuven het water van het land te krijgen. Vanuit een watergang net achter dit perceel liep het water meteen de grond weer op. Gert Jan Geessink: “Het was onbegonnen werk, waar moesten we met het water naar toe?”

Een veld met consumptieaardappelen van de Geessink’s ten zuiden van de N18, ter hoogte van Lichtenvoorde, heeft de pech net naast een vijver te liggen die de brandweer gebruikt heeft om het water uit de ondergelopen binnenstad van Lichtenvoorde te pompen. Op de foto staan Gert Jan Geessink en de eigenaar van de grond, Frans te Brake, met op de achtergrond de bewuste vijver.

Overigens bleek het een fout van de brandweer, het water had niet afgevoerd moeten worden naar de Nieuwe Baakse Beek, maar naar de Baakse Beek die veel meer water aan kan. Op de foto staan de gebroeders Geessink bij de duiker die de vijver verbindt met de Nieuwe Baakse Beek. Omdat deze duiker het vele water niet aankon, kwam het aardappelveld onder water te staan. Gert Jan Geessink: “Dat was niet nodig geweest als de brandweer de slang op de goede plek had gelegd.”

Op een veld met consumptieaardappelen is nog te zien dat er aan de struiken veel en grote aardappelen zitten.

De bovenzijde van de aardappelen ziet er nog wel goed uit, zoals de onderste aardappel. Maar helaas: als de aardappelen worden omgedraaid, blijken deze allemaal compleet te zijn weggerot.

De waspeen van Bert Sloetjes in Halle heeft het eveneens zwaar voor de kiezen gehad. De teler schat dat de helft van zijn penen verloren is gegaan. Sloetjes heeft de pech dat al zijn grond in de strook van zo’n 15/20 kilometer in de Achterhoek ligt, in het gebied dat onder water heeft gestaan. Van zijn consumptieaardappelen denkt sloetjes een zeker een kwart kwijt te zijn, zijn pootgoed lijkt wat zwaarder getroffen. Daarvan verwacht Sloetjes zeker 35 procent niet te kunnen rooien.

Op een waspeenveld vlakbij de woning van Sloetjes is goed te zien dat het loof zeer licht van kleur is, terwijl het donkergroen zou moeten zijn. Achter op het veld is de peen bruin gekleurd. Dit gedeelte van het veld lag iets lager en heeft langer onder water gestaan. Daardoor is de plant helemaal afgestorven.

Aan de penen is goed te zien dat ze zwaar geleden hebben onder het water. Nadat de groei behoorlijk geremd is door de droogte in het begin van het groeiseizoen, werd het vele water de planten fataal. Alle uiteinden van de wortelen zijn aan het wegrotten.