Aardappelpoten vlot verlopen

De 18 hectare pootaardappelen van Tino van Dijk gingen dit jaar vlot de grond in. Samen met zijn buurman poot hij een kleine 40 hectare. Op 26 april gingen de laatste aardappelen de grond in.



Foto's: Ton Kastermans Fotografie, tekst: Hilko Bos

Van Dijk teelt zelf de rassen Ajiba, Bellini, Spunta en Timate. Al het pootgoed bewaarde hij in de koeling bij 4 tot 5 graden. Half maart werd het uitgangsmateriaal omgestort en met een pieperdoes behandeld tegen rhizoctonia met 0,2 liter Monarch per ton. Begin april haalde Van Dijk de partijen uit de koeling, zodat ze geleidelijk verder op konden warmen. De aardappelen hadden de ogen nu allemaal goed los.

Alle kisten zijn gewogen. Van Dijk weet dus precies hoeveel pootgoed hij op de kipwagen meeneemt naar het land. Als de kipwagen (bijna) leeg is kan hij, met behulp van de hectareteller op de pootmachine, goed schatten of hij op het juiste knolaantal per hectare zit.

De kleigrond van 25 tot 40 procent afslibbaar werd half oktober geploegd. De voorvrucht was deels tarwe met groenbemester en deels uien. De structuur was bijzonder mooi, alleen onderin was de grond nu nog wat nattig. “Maar het duurde te lang om te wachten tot dat helemaal droog was,” aldus Van Dijk. Deze trekker met kopeg, die voorin nog een koppensneller heeft, doet een eerste grondbewerking. De rijsnelheid lag dit jaar met 3,5 tot 4 kilometer per uur iets hoger dan normaal. “Maar ik wil in het voorjaar geen kluiten zien, die moet ik er in de winter weer allemaal uithalen.”

Tijdens het poten dient de akkerbouwer per hectare nog 10 liter MonAmi toe, om zowel luizen als rhizoctonia aan te pakken. De tankjes zitten bovenop de kopeg in de fronthef.

Van Dijk poot met een gedragen Structural snarenbedpootmachine met kiepbunker, die hij samen met de buurman heeft.

Met de machine haalt Van Dijk een vrij hoge rijsnelheid. Die liep dit jaar op tot 6,2 kilometer per uur. De kopeg in de fronthef dient, naast het extra fijnmaken van de grond, ook als tegengewicht van de zware pootmachine.

Vanuit de cabine is de pootafstand te variëren en te controleren. Het valt Van Dijk op dat wanneer de bunker net gevuld is, de pootmachine wat ruimer poot. “Waarschijnlijk rollen eerst de dikke knollen onderin de bunker,” redeneert hij.

Af en toe controleert Van Dijk of de pootafstand klopt. Maar doorgaans houdt hij dit in de gaten via de hectareteller en het totale aantal gepote tonnen. De meeste rassen poot hij op 16 centimeter. “Maar de Spunta’s poot ik vaak op 18 centimeter.”

Ongeveer een week voor het poten strooide Van Dijk als startgift 150 kilo 18-46 per hectare. Bij de knolzetting in de tweede helft van mei vult hij dit naar behoefte van het gewas verder aan met KAS. In het najaar liet hij de grond bemonsteren op fosfaat en kali gehalte. Daarna strooide hij, ook in het najaar, de kali-60 en nog wat kippenmest. Daarbij is het bemestingsniveau rasafhankelijk. Zo houdt hij de Ajiba heel schraal, terwijl de Spunta tussen het poten en aanfrezen soms nog een extra gift krijgt.