‘Landbouwbestuurders, stop met wensdenken!’

Columnist Rinus Vermuë vraagt zich af: Wat doen die mensen boven in die landbouwpiramide eigenlijk?

De landbouw wordt weer heen en weer ­geslingerd tussen hoop en vrees, tussen ­torenhoge en negatieve inkomens. Dat slingeren duurt nu al een tijdje. Ik heb niet de hoop dat dat snel afgelopen zal zijn. We zijn immers geen zelfbedruipend bootje dat zijn eigen koers kan varen. We zijn aan allerlei geopolitieke stromingen onderhevig.

Alle hoop vestigen op export te simpel

Het is geen verrassing dat ondernemers daardoor in de problemen komen. Zeker, ook dat is van alle tijden, maar ik word niet gelukkig van de oplossing die boeren wordt voorgehouden. Ik hoor de laatste tijd steeds vaker, vooral van bovenaf, dat het antwoord gezocht moet worden in makkelijker export, betere export, meer export. Dat is lekker simpel, en daar houd ik in principe wel van, maar een simpel antwoord heeft nu eenmaal als nadeel dat het makkelijk te weerleggen is.

Het mooie praatje van stijgende landbouwprijzen

Het wordt steeds duidelijker dat het mooiweerpraatje dat de landbouwprijzen alleen nog maar gaan stijgen, op niets is gebaseerd. Nou ja, het is ­gebaseerd op wishful thinking, wensdenken. De prijzen zijn sinds hun ‘voorspellingen’ helemaal niet gestegen! Mensen die verantwoordelijk zijn voor landbouwbeleid en zich daarbij voornamelijk baseren op wensdenken moesten zich schamen. Ze stellen het lot van de boer in de waagschaal omdat ze zelf wensen dat deze prijs zal gaan stijgen of dat die export zal gaan groeien. Want veel boeren worden meegezogen in het sentiment (kijk maar om je heen) en stellen hun plannen bij. Nu kun je denken: ja, maar die boer is daar toch zeker zelf bij, hij hoeft niet per se diep te investeren.

Bobo’s die sectoren ‘doorlichten’ en allen op export hameren

Ja sorry, maar dat klinkt een beetje als: ‘Ik zeg hier nu wel van alles, maar ik hoop dat jullie dat niet allemaal geloven.’ Het ergste is nu dat, gegeven de toenemende grilligheid in de markt, de beleidsbepalers nog altijd hetzelfde blijven roepen. Produceren maar jongens, met meer export krijgen we het allemaal wel de grens over. Neem nou Uri Rosenthal, die de varkenssector ging doorlichten. Nu heb ik niets tegen kleurloze ex-ministers van Buitenlandse Zaken, maar wat voor visie heeft hij? Meer export. Hij zou toch de varkenssector doorlichten? Geen advies van laten-we-het-maar-doen-zoals-vader-het-altijd-gewild-heeft? Albert Jan Maat (LTO): idem. Dirk Duijzer (Rabo): idem. Aalt Dijkhuizen (Topsector Agri & Food): idem. Ik beluister hier vooral: boeren, ga vooral door met je doodwerken, dan wensen wij wel een hoge prijs voor je.

‘Bestuurders, wees ook eens zuiniger op boeren’

Mijn vraag aan die bobo’s is: als je zo hoog in dat landbouwwereldje zit dat je het een en ander kan beïnvloeden, waarom dan niet aangestuurd op een andere koers? Ik vind dat Nederland, en jullie voorop, eens wat zuiniger op onze boeren moeten zijn in plaats van meer van hetzelfde.