Vraagtekens bij prijszetting van bieten

Voor nogal wat jaren terug werden wij als boeren uitgenodigd op de jaarvergadering van de bedrijfsvereniging, uit onze regio. Er was namelijk een spreker uit Wageningen uitgenodigd die een toekomstvisie gaf over het aantal boeren dat in de toekomst nog actief boer was. De spreker was duidelijk, we moesten er rekening mee houden dat na verloop van jaren de helft van de aanwezige boeren niet meer actief zou zijn.

Deze uitspraak zorgde voor opschudding en vanuit de zaal werden vragen gesteld. Schaalvergroting was uiteindelijk de boosdoener, waar je machteloos tegenover staat. Nadat de vergadering was afgelopen, besefte ik dat de uitspraak “hoe meer zielen, hoe meer vreugd” steeds moeilijker werd. Voor pakweg vijf jaar terug werd samen met boeren en Suiker Unie zowel in Den Haag als in Brussel gedemonstreerd voor het behoud van het bietenquotumsysteem. Dit in het belang van Suiker Unie en natuurlijk de boeren. Uiteindelijk was het telen van suikerbieten financieel best interessant. Niet alleen voor de boeren in ons land, maar ook in de andere EU landen.

Quotum

Het quotum wordt in 2017 afgeschaft. We zullen dan meer te maken krijgen met het vrijemarktsysteem. Iedereen kan wel een inschatting maken van wat dat gaat betekenen. Afgelopen december hadden we een telers vergadering. Suiker unie maakte daar bekend dat er een andere wind ging waaien. De prijs van suikerbieten kan gaan schommelen. Iets waar het concern minder grip op heeft. Tot zover kan ik mij vinden in de uitspraken van Suiker Unie. Een ander punt waar ik veel meer moeite mee heb, is het nieuwe aandelenbeleid. Suiker Unie wil in de toekomst zo veel mogelijk suikerbieten hebben en deze bieten moeten gedekt zijn met aandelen. Dat betekent dat verschillende boeren aandelen moeten bijkopen. Dus boeren moeten voldoende aandelen kopen om Suiker Unie veilig te stellen. Dit is wel interessant.

Beleid

Beter was geweest dat er eerst werd gekeken of een duurzame teeltfrequentie niet veel beter in het beeld past, omdat dit een beleid op lange termijn is, voor de teelt van suikerbieten. Dan te zorgen dat Suiker Unie zich genoeg gaat indekken met aandelen. Ook kan men vraagtekens gaan zetten bij de toekomstige prijszetting van suikerbieten. Al met al zal het rendement van de bietenteelt onder druk komen te staan. Op deze manier zien we dat er steeds minder financiële middelen binnenkomen op onze landbouwbedrijven. Maar dit verhaal staat niet op zichzelf. De ene keer zijn het de bieten, even later is het waterschap, graan, aardappelen, pachtprijs of lonen.

Ik denk toch dat de professor in Wageningen gelijk krijgt, of ik er nou buikpijn van krijg of niet. Er zijn nogal wat collega’s die denken: zo werkt nou eenmaal, dat is het systeem. Of moet je denken: zo wordt het systeem gemaakt?