Kwekersrecht 2.0

Kweekbedrijven zien hun onderzoeksinspanningen graag beschermd. Logisch. Kweken is arbeidsintensief, duurt lang en is daarom kostbaar.

Daarom is er het kwekersrecht: het intellectueel eigendomsrecht dat aan de ontwikkelaar van een plantenras wordt toegekend. Concurrenten mogen het ras 25 jaar lang niet kopiëren en vermarkten. Wel mogen ze bestaande rassen verder verdelen. Zo kan een kweker er 25 jaar over doen de ontwikkelingskosten van zijn ras terug te verdienen. Tegelijkertijd blijft de waarschijnlijk goede richting die de kweker is ingeslagen open voor perfectionering.

Gebruik van ras of eigenschap verbieden

Bij het octrooirecht op planteigenschappen dat in Europa nog volop in discussie is, wordt dat anders. Met dat recht in de hand kan de octrooihouder ieder verder gebruik van zijn ras of gepatenteerde eigenschap verbieden. Zo kan hij 20 jaar lang een kweekrichting blokkeren.

Dat is uiterst ongewenst in een wereld waar de vraag naar goed voedsel explosief groeit. Hoe meer spelers in de optimale richting bezig zijn, hoe beter het is. Daar komt nog bij dat kleinere kwekers het op het gebied van het zeer ingewikkelde en daarmee dure octrooirecht gaan afleggen tegen een handvol wereldspelers.

Gratis doorborduren op inspanning concurrent

Tegelijk is het gratis mogen doorborduren op de inspanningen van een concurrent gedateerd. Beter is de gulden middenweg: kwekersrecht 2.0. Laat iedereen vrij om met een ras verder te kweken, maar betaal de licentiehouder daarvoor een adequate vergoeding.

Nederland, met zijn vele kweekbedrijven, kan hierin vanaf begin 2016 als voorzitter van de EU een belangrijke rol spelen.