Prijsdal varkens vraagt om goed gevulde ‘oude sok’

Veel varkenshouders hebben moeite om hun rekeningen op tijd te betalen. De noodzakelijke investeringen in dierenwelzijn en milieu trokken een grote wissel op de reserves. De varkensprijs lijkt de weg omhoog gevonden te hebben. ‘2017 kan wel eens topjaar worden.’

Het prijsdal in de varkenshouderij kost ongeveer €250 per zeug en €20 tot €40 per gemiddeld aanwezig vleesvarken. Dat moet je in goede jaren reserveren. Dat zegt Frank Steenbreker, ondernemerscoach voor Exlan, op de studieavond varkenshouderij van Agrifirm in Zwolle. Veel varkensbedrijven hebben de afgelopen jaren geïnvesteerd in dierenwelzijn en milieu. Hierdoor zijn er nu te weinig liquide middelen beschikbaar om aan alle verplichtingen te voldoen.

Sparen voor de toekomst

Naar de toekomst toe moeten varkenshouders hier lering uit trekken en in goede jaren voldoende buffers opbouwen, vindt Steenbreker. Hij adviseert de aanwezigen een liquiditeitsbegroting te maken om inzicht te krijgen in de liquiditeitsbehoefte door het jaar heen. Traditioneel is de biggenprijs hoog in het voorjaar en lager in het najaar. Bij de vleesvarkens is dat precies omgekeerd. En de meeste mest wordt nog altijd in het voorjaar afgevoerd. Deze seizoenseffecten hebben tot gevolg dat de liquiditeitsontwikkeling binnen een jaar behoorlijk kan variëren.

Ook tussen jaren komen grote verschillen voor door wisselende opbrengstprijzen. In de afgelopen 10 jaren werden twee goede jaren afgewisseld door twee slechte jaren. Steenbreker verwacht dat dit patroon zich in de toekomst voortzet. Voor het eind van dit jaar voorziet hij de weg omhoog naar betere prijzen. Steenbreker: “2017 kan wel eens een topjaar worden.”

Tijdelijk stopzetten aflossingen

De coach waarschuwt de aanwezige varkenshouders voor te veel enthousiasme: “Ga niet meteen investeren, maar werk eerst eventuele achterstanden weg en zorg vervolgens dat je de ‘oude sok’ vult”, houdt hij de zaal voor. “Daar moet minimaal €250 per zeug en €30 per vleesvarken in zitten om een volgende periode met slechte prijzen te kunnen overbruggen.”

Een hulpmiddel om een periode met lage prijzen door te komen, is het tijdelijk stopzetten van de aflossingen. Steenbreker ervaart dat banken in het algemeen voor maximaal een half jaar de aflossingen stop willen zetten. Daarna moet weer gewoon worden afgelost, ongeacht het prijsniveau.

Door een liquiditeitsbegroting voor meerdere jaren te maken, wordt snel inzichtelijk of en waar het gaat knellen. Hieruit blijkt ook of het tijdelijk stopzetten van aflossingen in combinatie met de reserves in de ‘oude sok’ voldoende is. Door de liquiditeitsbegroting regelmatig te actualiseren kun je tijdig actie ondernemen richting de bank en crediteuren, besluit Steenbreker.