Russische integratie met 16.400 zeugen

Varkensbedrijf Kamskii Bekon groeit explosief en houdt nu 16.400 zeugen. De hoge varkensprijs maakt de expansie mede mogelijk.

Foto

Het varkensbedrijf Kamskii Bekon houdt 16.390 zeugen en behoort daarmee tot de top 15 van varkensvleesproducenten in Rusland. Het bedrijf in Komsomolets, in de republiek Tatarstan, Rusland, telt twee locaties. Met tientallen witte prefabstallen, gelegen asfaltwegen, heeft het bedrijf iets weg van een ‘varkensdorp’. Foto’s: Henk Riswick tekst: Kees van Dooren
Op het fok- en vermeerderingsbedrijf dat in 2007 in gebruik is genomen, liggen 4.350 zeugen: 800 Large White-fokzeugen voor de productie van F1 gelten en 3.550 Topigs 20-vermeerderingszeugen x Talent-eindbeer.
Mansour Vazykhovitch Salavatulin (50) is plaatsvervangend directeur en directeur fokkerij. Eigenaar van het varkensbedrijf is de grootaandeelhouder van de Russische Aki-bank.
Voor de entree van het bedrijf prijkt hoog in de lucht het logo.
Het tweede bedrijf, op enige kilometers aftand van het fokbedrijf, bestaat uit twee oude stallen die samen goed zijn voor 5.200 zeugen plus nieuwbouw uit 2010 en 2011 voor 6.840 zeugen. Op deze locatie houdt met F2-zeugen (F1 x zuiverelijns-fokbeer) maal een Tempo-eindbeer.
De zeugen op het fok- en vermeerderingsbedrijf dat in 2007 in gebruik is genomen, spenen 29,3 biggen op jaarbasis. Dat is enorm hoog voor Russische begrippen, zo’n 7 biggen boven gemiddeld.
De enorme kraamafdelingen met daarin ruim 50 zeugen doen westers aan. Alleen de kraamboxen zijn van Russische makelij.
Naast lampen en een verwarmd biggennest is er ruimteverwarming aanwezig. De kachel heeft iets weg van een Mambo die wordt gebruikt voor de moederloze opfok van biggen. In de wintermaanden stroomt er warme lucht uit het apparaat.
De biggen wegen gemiddeld 1,4 kilo tijdens de geboorte. Vanaf de zevende levensdag krijgen ze een prestarter.
Het ziet er netjes uit in de stallen. Veel werk wordt uitgevoerd door vrouwen. Per 100 zeugen is 1 arbeidskracht in dienst, dit is inclusief vleesvarkens.
Op het bedrijf heerst een strakke hiërarchie. De eindverantwoordelijkheid ligt bij de directie. Daaronder zijn mensen verantwoordelijk voor diergroepen, heeft men stalbazen en uitvoerend personeel. De sfeer onder de personeelsleden is goed. Men voelt zich blijkbaar prettig binnen de geschetste organisatie.
De varkens krijgen droogvoer. Het bedrijf doet alles zelf. Op 9.000 hectare grond wordt voer verbouwd. Men fokt zelf de zeugen, leidt het personeel op en gaat eind dit jaar ook zelf slachten en vlees verwerken.
Fokkerijorganisatie Topigs begeleidt Kamskii Bekon met hun fokprogramma. De noodzakelijke data daarvoor worden telkens naar Nederland gestuurd.
In de dekstal liggen de zeugen op metalen rooster, in de drachtstal is dat beton. Na de eerste inseminatie draagt 92 procent van de zeugen.
De speenleeftijd van de biggen bedraagt 26,4 dagen. Dan wegen ze ruim 7 kilo. Voor spenen krijgen ze een vaccinatie tegen mycoplasma en circo plus een shot Draxxin, antibiotica. De uitval tot spenen zit op 9,2 procent.
Keerzijde van een hoge productie is een overvolle biggenstal. De biggen zitten op 0,22 vierkante meter per dier. Desondanks zien de dieren er goed uit en maken een vitale indruk. In de stallen met de gezondste vleesvarkens (30-105 kilo) zit de groei tegen de 800 gram per dag.
De uniformiteit van de biggen is goed. De uitval na spenen is 2,5 procent. Op twaalf weken leeftijd gaan de biggen naar de vleesvarkenstal.
De opfokzeugen lopen op volledig roostervloer en krijgen tot 180 dagen leeftijd onbeperkt vleesvarkensvoer. Daarna gaan ze over op geltenvoer. De eerste inseminatie volgt op 257 dagen.
In de stallen wordt gewerkt met directe luchtinlaat. Dat is goedkoop, maar levert in de wintermaanden wel problemen op. De koude lucht valt als een baksteen op de dieren. Om dit te ondervangen is plastic gespannen onder de inlaat, zodat de frisse lucht zich verdeelt door de afdeling.
Het bedrijf is niet spf. Niettemin is veel aandacht voor hygiëne. Auto’s moeten ontsmetten alvorens deze binnen de poorten komen.
In de 35 jaar oude stallen spenen de zeugen 4 biggen minder dan op het nieuwe bedrijf. De inventaris is verouderd; dit leidt tot meer doodliggers. Ook zit de diergezondheid op een lager peil. Dit vormt geen aanleiding de boel te renoveren. Het bedrag onder de streep is hoger in oude stallen dan na een renovatie inclusief een zware financiering, aldus Salavatulin.
De slachtvarkens brengen inclusief 10 procent btw €2,35 per kilo levend-gewicht op. Zodra men eind dit jaar zelf gaat slachten stijgt de toegevoegde waarde per varken met 15 procent, verklaart Salavatulin.

Kees van Dooren

Redacteur intensieve veehouderij

Laatste reacties

Richard uit de grensstreek

16 aug 2012 09:17

Over 10 jaar de varkens uit Rusland in de eu ? Als je dit zo leest.
joannes

16 aug 2012 09:30

De opbrengst is in ieder geval ruim! Met eigen voer, met goedkoop personeel en..... internet voor de kennis kunnen ze ver komen.
agratax2

16 aug 2012 10:35

Joannes Eigen voer betekent ook risico van mindere oogsten, waardoor de prijs per kilo voer stijgt (productie kosten graan dalen niet mee met de opbrengst daling). Eigen graan is nooit goedkoper dan marktwaarde, reken je het goedkoper (kale kostprijs) win je meer aan het vlees maar verlies je op je akkerbouwtak t.o.v. verkoop graan op de vrije markt. Ik bedoel maar eigen voer is niet niet alleen maar winst.
joannes

16 aug 2012 11:05

Agratax1 nu een bank de eigenaar is, neem ik voor het gemak aan, dat het (lokale) oogst risico in ieder geval financieel wordt afgedekt en/of uitgesmeerd in de tijd. Operationeel zal je het nog steeds moeten managen maar ook dat heb je met zo´n grote plant beter in de hand (meer of minder opleggen en dagelijks volgen van oogst verwachtingen). Ze gaan voor het geintergreerde resultaat zoals ik begrijp, met een slachterij en verwerking naar consumenten producten. In een groot land met zoveel open relatief vruchtbaar land en consumenten in grote steden is het complex maar (vooral logistiek) intressant zoveel mogelijk waarde toe tevoegen op de productie locatie om het vervolgens naar consumptie gebieden te transporteren. Daarbij krijgen ze veel steun van de overheid, neem ik aan, om als Rusland zelfsupporting te worden. DIt is nodig omdat hun marktprijs nog te hoog ligt tov van de West Europese. Maar importeren heeft ook zijn problemen met het welvaartsniveau op het platte land zoals het nu is, en zou nooit opgelost worden wanneer er geen initiatieven als deze starten. En je ziet, ook al is de kennis duur, het is altijd goedkoper op de lange termijn een eigen productie in te richten want ze kunnen snel behoorlijk goede resultaten scoren.
BoB de Bakker

16 aug 2012 11:42

Hier zie je ook dat bij nieuwbouw het financiele resultaat lager is dan in de oude stallen. Misschien een tip voor de expansieuitbreiders onder ons!
joannes

16 aug 2012 13:07

BoB de Bakker, ik denk dat het verschil vooral te maken heeft met de kosten van vreemd geld (refinancing rate 8% + opslagen: http://www.cbr.ru/eng/), en mogelijk de alternatieven voor investeringen. De slachterij zal op kort termijn sneller rendabel zijn.
ikkethuis

17 aug 2012 07:58

de gene die aan goedkoop geld kan komen, heeft geen beperkingen in schaalgrootte. Als deze een goed managment systeem heeft en goede afzet heeft, is dit de toekomst, waar als je varkensboer wilt worden, gewoon kunt gaan werken bij zo n bedrijf.
pff

17 aug 2012 15:56

hoe zit dat ginderachter met de groepshuisvesting?????????
fokker1986

18 aug 2012 13:58

Groepshuisvesting is niet interessant in rusland