Lydia Relou aan het werk op haar bedrijf in 2011. <em><br />Foto: Bert Jansen</em> VarkensOpinie

‘Varkenshouders, sta op met een lach’

Lydia Relou start met een column in Boerderij. Openheid en positiviteit vindt ze belangrijk.

Dit is mijn eerste column voor Boerderij, ik stel me daarom graag even voor. Ik ben ­Lydia Relou, 29 jaar, varkenshouder in het Brabantse Bakel. Samen met mijn ouders run ik een zeugenhouderij met 1.200 zeugen en produceren we biggen voor de Duitse markt. We hebben daarnaast nog een akkerbouwtak die we voornamelijk benutten voor productie van mais waarvan we CCM maken voor de varkens. Ik heb een relatie met een akkerbouwer uit het Limburgse Ysselsteyn, waarmee ik over een paar weken in het huwelijksbootje stap. Daarna zal ik door het leven gaan als Lydia Derikx-Relou. Een nieuwe fase in ons leven, trouwen.

Nadat ik zeven jaar geleden afstudeerde aan de has in Den Bosch ben ik vrijwel direct thuis op de boerderij aan het werk gegaan. Ons bedrijf zat toen in een uitbreidingsfase en is iets meer dan verdubbeld in aantal zeugen. Meteen een mooie uitdaging voor mij het bedrijf verder te ontwikkelen. Het goede samenwerkingsverband tussen mij en mijn ouders heeft zeker bijgedragen aan het succes; het is de kracht van ons bedrijf. We weten wat we aan elkaar hebben en voelen goed aan wat elkaars sterke en zwakke punten zijn.

Liefde voor het vak onthouden

Samen ergens voor gaan en als team knopen doorhakken; tot op de dag van vandaag iets wat ik met veel plezier doe, ondanks dat het momenteel geen rozengeur en maneschijn is in de sector. De varkensprijzen zijn laag en we moeten scherp blijven om onze kostprijs in bedwang te houden. Vervolgens brengt wet- en regelgeving eveneens de nodige frustraties met zich mee. Ik kan me voorstellen dat bij collega’s soms het water aan de lippen staat en men af en toe vergeet waar de liefde voor het vak is gebleven.

Ik denk dat het dan belangrijk is om even de ­dagelijkse sleur te vergeten en wat anders te gaan doen. Zo ga ik elke week sporten bij de handbalclub en ben ik lid van de varkensstudieclub in de buurt.

‘Plezier is de belangrijkste factor’

De varkensstudieclub organiseert jaarlijks in de winterperiode vier informatieavonden voor alle leden. De gastspreker wordt geacht uiterlijk om half elf klaar te zijn met zijn verhaal. Daarna begint het pas; samen met z’n allen een biertje drinken in het café en gezellig bijpraten met collega-varkenshouders. Dat is meestal zo gezellig dat de laatsten pas diep in de nacht naar huis gaan, ongeacht of men om 5 uur weer varkens moet laden of niet. Door met mensen te praten, word je getriggerd nieuwe ideeën te ontwikkelen, wat de uitdaging en het plezier in je werk stimuleert. Plezier is de belangrijkste factor die bijdraagt aan goede prestaties.

Dus sta op met een lach, zie de mooie dingen in het bedrijf en deel deze met je omgeving. Wanneer je bij ons de stal in loopt hangt er een spreuk: ‘Ga op in je werk, ga er niet in ten onder!’

Beheer
WP Admin