<em>Foto: Hans Prinsen</em> VarkensOpinie

‘Varkens zijn dik en varkenshouders zijn dom’

De eerste constatering is van Hans Baaij, voorzitter van Varkens in Nood. In die stelling kan ik mij wel vinden. De meeste varkens die ik ken zijn inderdaad dik en dat varkenshouders dom zijn leg ik even uit.

Varkenshouders begrijpen het nog steeds niet. Dit werd wel erg duidelijk in Dalfsen vorige maand, waar Henri Bel van Hubbard, een pluimveefokbedrijf, zijn verhaal mocht houden voor een honderdtal varkenshouders. De varkensboeren reageerden verbaasd op de fokkerijontwikkelingen onder aanvoering van Hubbard, die de groei van vleeskuikens gaat vertragen. Dat doe je toch niet, dat is toch niet duurzaam?

Zelf zijn de varkenshouders in grote nood, het water staat veel van deze collega’s aan de lippen. Oorzaak? Te snel en te gretig hebben zij gereageerd op de kretologie van actiegroepen als Wakker Dier. Allerlei kostenverhogende maatregelen zijn geaccepteerd en veelal zelf voorgedragen, met als resultaat een varkenssector met een te hoog kostenniveau. De varkenssector kan de concurrentie met het buitenland niet meer aan. De varkensboeren zien wel wat de pluimveesector fout doet, maar ze zien niet dat ze aan diezelfde fouten ten onder dreigen te gaan.

Discussie over MRSA-bacteriën

De discussie ging vorige maand ook over MRSA-bacteriën. Gevaarlijke multiresistente bacteriën, die buiten de ziekenhuizen moeten blijven. Twee derde van de varkensboeren draagt de bacterie bij zich. Radio 1 verzorgde een uitzending over dit onderwerp, op 5 februari. En wie kreeg een kwartier spreektijd? Jawel, Hans Baaij, van Varkens in Nood. Niet iemand van een stichting Mensen in Nood, of van een MRSA-patiëntenvereniging, maar van Varkens in Nood.

Hans Baaij kreeg ruim de gelegenheid om ononderbroken een reeks van idioterieën in de ether te sturen. Een kleine bloemlezing: varkens zijn te dik, daarom hebben ze geen weerstand meer; varkens worden vol met antibiotica gestopt, weliswaar is het antibiotica gebruik afgenomen, maar het illegale gebruik is fors toegenomen; 50% van alle varkens hebben maagzweren en ga zo maar door. 120 misstanden wist hij wel uit zijn hoofd. Tenslotte maakt Hans Baaij zich grote zorgen over het lot van varkens met MRSA.

‘Er blijft bij het grote publiek hangen: industrievarkens, MRSA, zielig’

Als sector kun je je hier nauwelijks meer tegen verdedigen. Je kunt zoals varkenshouder Dirk Dekker in diezelfde Radio 1-uitzending wel uitleggen dat er verschillende soorten MRSA zijn, dat de varkens en hun hoeders een onschuldige soort bij zich kunnen hebben en dat meisjes met paarden en dames met hondjes net zoveel risico lopen, maar dan ben je als varkenssector al te laat. Er blijft bij het grote publiek hangen: industrievarkens, MRSA, zielig.

‘Ook pluimveehouders laten zich de les lezen’

De varkenssector heeft het volledig aan zichzelf te wijten dat het zover is gekomen. Dat er nu meewarig naar de pluimveehouderij wordt gekeken, getuigt van grenzeloze domheid. Al ben ik het er wel eens: ook de pluimveehouders laten zich onnodig de les lezen.

Het maatschappelijk draagvlak voor een innovatieve en duurzame veehouderij is enorm groot. Met niet alleen aandacht voor het dierenwelzijn, maar ook voor duurzame productie met zo min mogelijk belasting voor alles wat met het milieu te maken heeft. Dit draagvlak is veel groter dan Wakker Dier en Varkens in Nood ons willen doen geloven.

Beheer
WP Admin