Keerzijde van het beren mesten

Beren mesten is voor de varkenshouder financieel interessant. Maar bij een calamiteit zijn er weinig afzetmogelijkheden.

Slachterij Hilckmann in Nijmgen is vorige week abrupt gestopt. Voor 20.000 varkens moet deze week een andere afnemer zijn gevonden. Dat lijkt voor een deel wel te lukken. Maar het bedrijf slachtte ook beren. Hoeveel wil het niet exact kwijt. Maar de woordvoerder laat weten dat het om dezelfde percentages ging als collega-slachterijen doen.

Zeker 5.000 beren per week

Dan is de rekensom snel gemaakt. Het percentage beren dat Nederlandse slachterijen verwerken ligt ergens tussen de 25% en 35%. Voor Hilckmann ging het dan om minimaal 5.000 beren per week. Om daar afzet voor te vinden, wordt een ander verhaal. Bij Westfort slacht men deze week 4.000 Hilckmann-varkens. Maar alleen borgen en gelten. Met nog meer beren kunnen zij niks. Voor beren is alleen afzet bij supermarkten en de Engelse baconmarkt. Die markten zitten vol.

Collega’s zullen geen extra beren willen

De vraag is of collega-slachterijen van Westfort net zo reageren. Als zij ook geen extra beren willen is er toch een probleem. Vion en zeker Van Rooi Meat en Compaxo hebben al vaker laten doorschemeren geen extra beren te willen. Daar worden zij onrustig van, omdat het iedere week een enorm gedoe is het berenvlees te verkopen, waar binnen de eerder genoemde deelmarkten geen ruimte meer voor is.

Geen export levende beren

Beren hebben minder voer nodig en zijn zodoende interessant voor de varkenshouder. Maar er zijn geen afzetmogelijkheden voor meer beren. Export van levende beren is ook geen optie. In Polen of Hongarije moeten ze geen beren hebben. Met beren loop je snel vast bij een calamiteit, zo lijkt het.

Ik hoor graag van handelaren of varkenshouders of de beren  zijn verkocht die eigenlijk naar Hilckmann zouden gaan, en voor een marktconforme prijs.