Kampioenen

De eendracht tijdens het WK voetbal ?is groot. Die trots ontbreekt helaas als het gaat om de landbouw, waarin Nederland al jaren nummer 1 staat.

Als advocaat probeer ik dossiers juridisch-technisch en rationeel te benaderen. Emoties dienen waar mogelijk buiten de discussie te blijven. Hoe anders is dat met voetbal. Dat we als Nederlanders bij tijd en wijle gevoelens van nationale trots ervaren, weten we. Zeker nu, in 2014. Tijdens de Olympische Winterspelen in Sotsji bereikte Nederland de vijfde plaats op de wereldranglijst, met 24 medailles. Tijdens de 59ste editie van het Eurovisiesongfestival werden ‘we’ tweede, en op 14 juni 2014 werd het Nederlandse dameshockeyteam wereldkampioen.

Geen evenement kan echter een land zo verenigen als het WK voetbal. Tijdens de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal zat ik met mijn gezin op een camping in Zuid-Frankrijk. Het café was al twee dagen voorzien van Braziliaanse vlaggen en bijkleurende ballonnen toen zich een flinke schare oranjesupporters verzamelde voor de revanche van de WK-finale uit 2010. Hoewel we dicht tegen de Spaanse grens zaten, heb ik bijna geen Spanjaard gehoord: vanaf de drieënveertigste minuut werd alles met ‘Holland!’ overstemd. En zelf had ik ook een geweldige avond. Ik doe niet mee met de gekte van Roy Donders-juichpakken, maar laat me wel meeslepen in een gezamenlijke, nationale overwinningsroes.

Rationeel is die eenwording intrigerend. Verschillen tussen meningen en verwachtingen blijven bestaan, maar doen op dat moment niet ter zake: Nederland is één. Er zijn nog steeds zeventien miljoen bondscoaches, alleen op dat moment stappen zij over hun schaduw heen en scharen ze zich als één man achter ‘onze jongens’. Even is er geen ‘zij’ en ‘wij’, maar enkel ‘ons’.

Waarom is dat met de veehouderij zo anders? De tegenstellingen tussen voor- en tegenstanders blijven bestaan en lijken maar niet tot een zekere consensus gesmeed te kunnen worden, ook niet als uit wetenschappelijke rapporten blijkt dat ‘we’ het goed doen. De Nederlandse intensieve veehouderij vervult tenslotte een koplopersrol. Zoals Aalt Dijkhuizen, voormalig voorzitter van de raad van bestuur van Wageningen UR, in juli 2013 kort en bondig schreef: ‘De Nederlandse food & agrisector produceert dankzij een hoge productiviteit en efficiency hoogwaardig voedsel met de minste hoeveelheid grond en grondstoffen per kilo product en de laagste uitstoot aan broeikasgassen’. Wereldwijd is Nederland hét voorbeeld, en groeit de vraag naar onze kennis en technologie.

In Brazilië overheerst na één wedstrijd al de eensgezindheid in de hartstochtelijke wens om toch maar één keer de beste van de wereld te mogen worden. In de landbouw is Nederland al jaren nummer 1, maar daar is de polarisatie groter dan ooit. Geen ‘ons’, maar juist wél ‘wij’ en ‘zij’. Discussies en strijd in plaats van eenheid en gevoelens van nationale trots. Waarom toch? Natuurlijk word ook ik graag wereldkampioen in Brazilië, maar mocht het niet lukken, dan troost ik me graag met die andere eerste plaats.

Ik wens u een goede zomer toe, mét de wereldbeker.