Vrijwillig minder melken ‘sigaar uit eigen doos’

‘Een beloning voor de achterblijvers’: zo noemt LTO-vakgroepvoorzitter Kees Romijn een vrijwillige melkproductiebeperking met Europese steun, zoals onder meer Franse en Duitse melkveehouders die onlangs eisten.

Een vrijwillige productiebeperking zoals onder meer Duitse en Franse melkveehouders onlangs eisten, is volgens LTO-vakgroepvoorzitter Kees Romijn ‘een sigaar uit eigen doos’: “Een financiële tegemoetkoming voor productiebeperking vanuit de Europese Commissie zou een beloning zijn voor achterblijvers. Terwijl de Nederlandse veehouders juist voorlopers zijn in bedrijfsontwikkeling. Geld uit een crisisfonds halen gaat vervolgens af van bijvoorbeeld GLB-gelden van sterke marktgeoriënteerde landen.”

Oproep tot tijdelijk minder melk leveren

De voorzitter van LTO Melkveehouderij is wel voorstander van zuivelondernemingen die hun veehouders oproepen tijdelijk minder melk te leveren. Al gaf hij tijdens de presentatie van de Europese Melkprijsvergelijking dat dit niet gaat gebeuren; er zullen maar weinig zuivelondernemingen zijn die hier aan willen beginnen, omdat het een dure maatregel is. FrieslandCampina was eerder dit jaar ruim €14 miljoen kwijt om 35 miljoen liter melk minder te ontvangen. De interventievoorraden zijn de enige maatregel die volgens Romijn vanuit Brussel in stand gehouden moeten worden. Die leggen nu een bodem in de markt.

‘Geen A- en B-quotum’

Het instellen van een A- en B-quotum ziet Romijn ook niet zitten. Frankrijk waar wel een A- en B-systeem geldt is veel meer op de interne markt gericht dan bijvoorbeeld Nederland. “Bij de harde groei van de Nederlandse veehouderij kun je je vraagtekens zetten. Maar het Franse systeem zet wel een heel grote rem op de bedrijfsontwikkeling”, stelt hij.

‘Schaf sancties tegen Rusland zo snel mogelijk af’

Om de zuivel te ondersteunen pleit Romijn voor het zo snel mogelijk afschaffen van de sancties tegen Rusland (ze zijn net verlengd; red.). Op die manier kan de zuivelexport zich weer herstellen. De extra toegevoegde waarde als koe in de wei en duurzaamheid komen de export naar bijvoorbeeld Azië ten goede, al ziet een veehouder dat niet direct terug in een hogere melkprijs. Een bestaande markt is daarmee uit te breiden, een nieuwe aanboren is veel lastiger.