Stikstofbeschikbaarheid op veen onvoldoende in beeld

Wageningen – Veengronden met een stikstofleverend vermogen van 250 kg per hectare kunnen in werkelijkheid een heel groot verschil vertonen in de totale stikstofbodemvoorraad. Dat verschil kan oplopen tot factor drie.

Bij een hoge stikstofvoorraad en -beschikbaarheid zou de grasbemesting met name in het najaar als gevolg van mineralisatie een stuk lager kunnen zijn. De grasbemesting zou zelfs achterwege kunnen blijven om (te) hoge ruw eiwitgehalten in het gras te voorkomen. Toch durven veel veehouders dat niet aan, met name om roestaantasting van het gras tegen te gaan. Vaak blijkt deze roestvorming geen echte roest, maar bladvlekkenziekte. Dat is niet te beteugelen met meer beschikbare stikstof.

Lage stikstofbenutting

Een te hoge ruw eiwitfractie in gras leidt in het algemeen tot lagere stikstofbenutting door het vee. Dat heeft weer negatieve gevolgen voor de stikstofexcretie van het dier, BEX en het heeft een hogere ammoniakemissie tot gevolg. Daarom wordt een praktijkproef ingezet door studiegroep ‘bodem’ binnen praktijknetwerk ‘waarheen met ammoniak op veen’. Deze praktijkproef heeft als doel meer inzicht te verkrijgen in de mineralisatie van veen. Met meer inzicht wordt het ook gemakkelijker om gericht bij te sturen in de aanvullende bemesting van het grasland.