RUG: later maaien om grutto te redden

Groningen – Weilanden waar grutto’s broeden, zouden pas na 1 juli moeten worden gemaaid. Dat is de meest effectieve maatregel om de voortdurende afname van het aantal grutto’s te remmen. Intensief gebruikt grasland pakt voor de dieren gemiddeld slecht uit.

Dat blijkt uit onderzoek waarop Rosemarie Kentie op 9 januari promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). Kentie deed de afgelopen tien jaar met collega’s veldonderzoek naar grutto’s in Zuidwest-Friesland. Het team voorzag duizenden vogels van kleurringen waarmee deze tot op grote afstand individueel herkenbaar werden.

In haar proefschrift vergelijkt Kentie de grutto’s die broedden op intensief agrarisch grasland met vogels die broedden in vochtige, kruidenrijke weilanden, waar meestal ook een speciaal ‘weidevogelbeheer’ werd toegepast.

Van de eieren op intensief gebruikt grasland kwam in de verschillende jaren van het onderzoek maar 20 tot 60 procent uit. In kruidenrijke weilanden was dit 50 tot 70 procent.

Van alle West-Europese grutto’s broedt meer dan 80 procent in Nederland, een unieke situatie. Ondanks pogingen om weidevogels te beschermen, is het aantal grutto’s in de afgelopen veertig jaar afgenomen van 120.000 broedparen tot ongeveer 35.000 broedparen, aldus Kentie.

Kentie: “de percentages op kruidenrijke weilanden zijn vergelijkbaar met de uitkomstpercentages in het begin van de jaren tachtig, toen er nog geen vossen en ook minder andere roofdieren in de weidegebieden voorkwamen. Het is dan ook niet logisch om alleen de vos de schuld te geven van de achteruitgang van de weidevogels. Deze roofdieren lijken vooral te profiteren van intensieve weilanden, waar ze in de eenvormige grasmat de nesten kennelijk eenvoudiger kunnen vinden.”

Naast een lager percentage uitgekomen eieren, was ook de kans dat een kuiken op intensief grasland opgroeit tot broedvogel een stuk lager.  “We hebben laten zien dat deze kuikens minder goed groeiden, dus voedselgebrek zal hier een rol in spelen”, aldus Kentie.