Vleeskalverhouderij haalt dieren uit eigen regio

Apeldoorn – De Nederlandse vleeskalverhouderij betrekt steeds meer kalveren uit Nederland en de nabije regio. Nu al bestaat zo’n 88 procent van de opzet uit kalveren afkomstig uit Nederland, België en Duitsland. Dit signaleert ABN Amro in een studie naar de perspectieven van de vleeskalverhouderij.

Door de groei van de melkveestapel juist hier, wordt dat aandeel de komende jaren waarschijnlijk nog groter. Wordt aanvoer vanuit Denemarken ook meegenomen, dan speelt de aanvoer van nuka’s uit landen ver weg nog maar een te verwaarlozen rol voor de Nederlande vleeskalverhouderij, zo geven ook grote spelers in de sector aan. Volgens I&R-gegevens kwam vorig jaar 11 procent van alle nuka’s uit Polen en de Baltische landen, goed voor 185.000 dieren. De invoer uit deze landen loopt echter steeds verder terug. Niet alleen omdat dichterbij steeds meer kalveren beschikbaar zijn, zoals genoemd, maar ook omdat sectororganisatie SKV de invoer van nuka’s uit delen van genoemde landen verbiedt, omdat er Afrikaanse en klassieke varkenspest heerst.

Met de constatering dat de import uit veraf gelegen gebieden steeds minder belangrijk wordt, valt de grond weg onder een belangrijk punt van kritiek op de Nederlandse vleeskalverhouderij, namelijk dat ze veel dieren aanvoert uit landen ver weg en met een groot risico op de insleep van dierziekten. Die kritiek werd eerder dit jaar ook verwoord in een rapport van gelegenheidsplatform LIS (Landbouw, Innovatie & Samenleving).

Van dichtbij is er voldoende aanvoer voor de kalverhouderij. In eerste instantie zelfs een stijgende aanvoer. Deze aanvoer kan nog wel effectiever worden benut, signaleert de ABN Amro. Een belangrijk winstpunt kan volgens sectormanager Wilbert Hilkens de informatie-uitwisseling tussen melkveehouders en kalverhouders zijn. Nu wordt informatie over de voorgeschiedenis van het kalf (ras, gezondheidsstatus et cetera), die wel aanwezig is bij de melkveehouder, bij de opfok meestal niet benut worden door de kalverhouder. Toch kan effectief gebruik van deze informatie een tastbaar voordeel opleveren voor de kalverhouder, een voordeel tot enkele tientjes per dier, meent Wilkens. Hij stelt voor om een soort informatieplatform op te zetten en melkveehouders te belonen voor de aanlevering van een compleet dossier per kalf. Hilkens verwacht dat melkveehouders zelf deze informatie-uitwisseling ook op prijs zullen stellen.