‘Onze stagiair is echte koeienboer’

Het was een gok; dat wist hij, dat wist ik. Via de koeiengroep op Facebook zijn we in contact gekomen met een jongen die naar de middelbare agrarische school in Friesland gaat. Voor zijn ‘buitenland’-stage moet hij een bedrijf vinden dat tenminste 50 kilometer bij zijn huis vandaan ligt.

Zijn berichtje is kort en sympathiek. Ik overleg met Wijnand en stuur een berichtje terug. Misschien krijgt hij tientallen mogelijkheden, dus we verwachten er niet direct iets van.

Geen interesse in machines, wel in koeien

In ons verhaaltje vertel ik dat we een gezinsbedrijf zijn met 170 melkkoeien en jongvee, een kaasmakerij en dat we veel landwerk zelf doen. De meeste jongens vinden trekker rijden geweldig en dat kan bij ons. Al snel laat hij weten dat hij niet in machines geïnteresseerd is, maar wel in koeien! We berichten een paar keer heen en weer en krijgen er een goed gevoel bij. Hij heeft geen tijd om al eerder een keer te komen kijken, maar hij besluit de gok te wagen.

Hij blijkt een heel prettige, gezellige jongen. Onze verbazing over zijn gevoel voor de koeien groeit met de dag. Thuis hebben ze geen boerderij, maar het lijkt of hij zijn hele leven al tussen de koeien heeft gelopen. ’s Middags meldt hij bij de koffie dat koe 55 en 111 tochtig zijn en hij heeft ook al gezien welke stier er volgens het advies bij past.

Na twee keer melken kent hij alle koeien uit zijn hoofd en weet hij welke er driespeen zijn, hoewel je dat echt niet bij iedere koe ziet. En als er eentje moet kalven, heeft hij haar al lang in het afkalfhok gezet. Als ik hem de koe laat opvoelen tijdens het kalven, heeft hij direct in de gaten dat het een stuitligging is, terwijl er nog niet eens pootjes uit de koe steken. Achter-eerst, noemt hij dat treffend.

Terwijl hij alle koeienstaarten op eigen initiatief gaat scheren, rijdt de andere stagiair de hele dag op de trekker rond. Het laat geen twijfel waar ieders voorkeur ligt. We discussiëren over de verschillende behandelmethoden voor ziekten en het blijkt wel dat hij zijn ogen en oren altijd heel goed open heeft op het bedrijf bij zijn ouderlijk huis in de buurt, waar hij al jaren helpt.

Dikke pluim voor Dennis

Het is een plezier met hem te werken en ook in huis is hij gezellig. En niet alleen wij missen hem als hij ons na 6 weken verlaat. Onze cowboys vragen wanneer Dennis weer terugkomt. Wat een geweldige koeienboer. Dikke pluim en veel respect voor je, Dennis!