‘Fosfaat of heilige koe in bad?’

Fosfaat, melkprijs en kosten houden de melkveehouder bezig. Ook mijn stageloper uit India. Terecht, ieder breekt zo zijn eigen hoofd over de toekomst.

De hele winter iedere keer weer dat gezeur over fosfaat. Nou, we zijn eruit! Er komt geen dier meer bij in Nederland. Geen koeienstaart, geen kippenveer en zelfs geen varkenskrul. De limiet is bereikt. Een beetje heen en weer schuiven en voor de rest niets meer erbij. Transacties tussen de veehouderijsectoren zouden, in mijn beleving, afroming van het volume betekenen, ten gunste van de overblijvers. De dierproductieruimte in Nederland zou volledig gequoteerd moeten worden.

Alweer verwerkingscapaciteit vergroten

Dan liever de avondjes van FrieslandCampina; was zelf al na 5 minuten in dromenland. Weer geld inleggen om de verwerkingscapaciteit te vergroten. Gelijk maar een groot pakhuis erbij bouwen om het verwerkte product in op te slaan. Geld lenen op de kapitaalmarkt voor iets meer dan 1% is natuurlijk duurder dan gratis inleg van de eigen boeren. De directie zou weleens uit boeren kunnen bestaan.

Bestuurders lijden aan ‘waan van de dag’

Het echte onderwerp is deze winter niet aan de orde geweest: mocht de melkprijs dalen, hoe gaan we dat dan opvangen? Was dit in 2009 het onderwerp van de winter, het is nu het thema dat vorig jaar al op de agenda had moeten staan. De melkveehouderij lijkt te worden bestuurd door de waan van de dag.

Kostprijsbeheersing is noodzaak

Kostprijsbeheersing. Was dit al niet het geval, dan is het nu wel noodzaak. Nog meer melken om de rekening-courant op peil te houden, lijkt nu eerder op het creëren van een nog groter verlies. Waar staat de Nederlandse melkveehouderij nu en waar moet het in de toekomst naartoe? Kijk verder en denk wereldwijd wat de mogelijkheden zijn.

Stageloper uit India zet mij aan het denken

Mijn stageloper uit India stelt die vraag ook aan mij. De melkveehouderij daar is vergelijkbaar met die van Nederland 60 jaar geleden. Iedereen heeft een paar koeien. Even voor de duidelijkheid: 1,2 miljard mensen en een melkplas van 150 miljard. De gehele Nederlandse melkproductie in hun kaasbak zouden ze niet eens opmerken.

Welke weg moeten zij bewandelen om ook daar een sterke melkveesector van de grond te krijgen? Nee, geen megabedrijven, maar eenmanssituaties. Overzichtelijk en voor de mensen daar behapbaar. Het idee is geboren voor een bedrijf van ongeveer 50 melkkoeien. Een soort voorbeeldbedrijf voor de regio en in hun beleving al mega.

Voor de één een probleem is voor de ander een oplossing

De koe is daar een heilig dier. Hoe vaak ik de koeien in bad doe, vraagt mijn stagiair. Dit moet minstens een keer per week. Wij vallen allebei van de ene verbazing in de andere.

Misschien ligt de oplossing van ons probleem wel daar. Wij hebben immers moderne stallen waarin het vrij eenvoudig is om mest en urine te scheiden. De urine van koeien wordt daar verwerkt in pillen, crèmes en drankjes; er gaat een heilzame werking vanuit. Wat voor de één een probleem is, is voor de ander soms een oplossing.