‘Vals sentiment om koe en kalf’

De melkveehouderij is zich rot geschrokken over de kalvermotie van de Partij voor de Dieren. De Tweede Kamer vindt dat er een plan van aanpak moet komen om koe en kalf bij elkaar te houden.

De reacties zijn niet mals. Terecht. Hier wordt op grond van valse sentimenten een heel diepgewortelde gewoonte in de melkveehouderij ondergraven.

Huilen heeft weinig zin. Politiek en publiek hebben té vaak klagende boeren gezien, in reactie op maatregelen op het gebied van dierenwelzijn en gezondheid. Groepshuisvesting voor zeugen? Dat kon echt niet. Minder antibiotica? No way! Minder bestrijdingsmiddelen? Ach en wee! Allemaal maatregelen die achteraf gezien minder erg waren dan boeren vreesden.

Pijnlijke dossiers

Soms zijn vervelende maatregelen nodig tegen doorgeschoten technologie. Om te voorkomen dat integriteit van dier én mens ondergeschikt worden gemaakt aan economisch rendement.

De discussie over kalver-euthanasie hoort daar bij, evenals die over de eendagskuikens, biggencastratie, snavelkappen, onthoornen en ga zo maar door. Veehouders willen het niet horen, maar er ligt een hele berg pijnlijke dossiers waar veel te winnen is.

‘Een kalf is geen kind’

Het scheiden van koe en kalf is een ander verhaal, laat dat duidelijk zijn. Hier schieten de dierenvrienden door. Een kalf is geen kind. Koe en kalf bij elkaar houden is om heel veel uiterst zinnige redenen niet handig – voor gezondheid noch voor productie en zelfs niet voor welzijn. Maar met boe-roepen en domweg nee zeggen win je de strijd niet. Effectief communiceren en lobbyen is het enige dat erop zit. Laten we erop vertrouwen dat er zelfs bij politici dan genoeg gezond verstand blijkt te zijn.