‘Roep om beslissers met draagvlak’

We kunnen het over een ding eens zijn: we zijn het als boeren nooit eens. Dat blijkt nu weer eens bij het fosfaatakkoord.

Dat wisten we al, maar er moest in opdracht van Netwerk Grondig en Milieudefensie zo nodig nog een onderzoek naar komen, door een onafhankelijk bureau. Welnu, dat is er. Maar het had er niet hoeven komen. Verspild geld en verspilde moeite. De uitkomst had een ieder kunnen voorspellen: boeren ondersteunen wel de stoppersregeling en de beperking van fosfaat via het voerspoor, maar willen niet minder melken.

Een voor de hand liggende uitslag. Het voerspoor doet de melkende boer geen pijn. Het zal hem een zorg zijn als er collega’s gaan stoppen via de regeling die door anderen wordt betaald. Of beter gezegd: hij vindt het prima. Het schept weer mogelijkheden om uit te breiden en dus meer te melken. Want dat willen groeiende boeren graag. Wij zelf ook, voor de duidelijkheid.

Conclusie: het in onzin dit soort enquêtes te houden. De uitslag staat bij voorbaat vast. Als de maatregelen de eigen deur voorbijgaan, is er geen bezwaar. Zodra het dichtbij komt zijn we tegen.

Deze conclusie bewijst dat we als sector moeizaam moeilijke beslissingen kunnen nemen. Daarom is er een algemeen verbindend verklaring (AVV) nodig van de overheid voor de fosfaatplannen. Als Brussel die niet afwijst, komt de verklaring er ook. Gelukkig maar, want zelf kunnen we het niet.

Voor de toekomst krijgen we vast weer te maken met voor de sector moeilijke beslissingen. We hebben dan organisaties nodig die durven beslissen en draagvlak hebben in de sector. Een voorbeeld vormen LTO Varkenshouderij en varkenshoudersvakbond NVV. Zij hebben besloten met één mond verder te praten. Zo moet het ook in de melkveesector. Kennelijk is de nood nog niet zo hoog om eenheid in woord en daad bij de organisaties te realiseren. LTO slaagt er in ieder geval niet in de boel bij elkaar te houden.

Als we niet zorgen voor één gezamenlijk geluid, zijn we overgeleverd aan de wispelturige overheden. Dan roepen we de maatregelen gewoon over ons af. Als we dat niet willen, moeten we naar één organisatie, met beslissers aan de leiding. En als er een besluit ligt, moeten we er als één man achter gaan staan.

Dat is wat de discussie over fosfaat ons leert. We hebben zoveel meningen, dat we geen beleid meer kunnen formuleren. We hebben ons eigen groene front in Den Haag afgebroken. We moeten dan ook niet zeuren als Den Haag morgen (dinsdag 6 december, bij de stemming over de fosfaatrechten) een politiek gekleurd standpunt inneemt. Dat kan best eens de mening van een minderheid onder de boeren zijn, omdat die harder roept dan de meerderheid.