Uitzonderlijke uitdaging

Een moment stilte op de lijn, wil niet zeggen dat er niets gebeurt. In de afgelopen maanden zijn we met aantal spannende en interessante melkveemogelijkheden beziggeweest.

Tot nu toe nog zonder concreet resultaat, maar als ik dát iedere keer schrijf, zou een onoplettende lezer zomaar enorm medelijden kunnen krijgen met die dromennajagers in het Noorden. Helemaal niet nodig! Onze laatste uitdaging echter, was zo uitzonderlijk, die kan ik jullie niet onthouden. En omdat er ook een aantal Denen onder ons zijn, is het misschien een leuk inkijkje in een ander soort melkveehouderij.

We zijn een klein weekje te gast geweest op Svanholm Storkollektiv. Een woongemeenschap op Sjælland, DK, die bestaat uit circa 80 volwassenen en 50 kinderen. Iedereen woont op en rond landgoed Svanholm in de gemeente Skibby, een uurtje ten westen van Kopenhagen.

De belangrijkste inkomstenbron is het inkomen van de mensen die ‘buitenshuis’ werken, daarnaast een biologisch melkveebedrijf met circa 120 Jerseykoeien op een potstal, en een tuinbouwbedrijf met 30 ha groenten. Men probeert zo zelfvoorzienend mogelijk te zijn, met stro van eigen graan voor de potstal, twee windmolens voor de energie voor de wooneenheden, productie en twee elektrische auto’s, en men eet zoveel mogelijk het voedsel van eigen land en veestapel. Al het eten wordt bereid in een grootkeuken, met een team van drie koks.

Veel van de melk wordt zelf geconsumeerd, en de rest wordt verkocht tegen wereldmarktprijs plus een vast øre-bedrag aan een nabijgelegen ijsfabriek die er biologisch roomijs van maakt. Dit overheerlijke ijs wordt deels teruggeleverd aan Svanholm, die het weer verkoopt in eigen boerderijwinkel en -café.

In de dagen dat we op bezoek zijn, krijgen we een appartement in het monumentale landgoedpand, mogen we gratis alle maaltijden in de grote eetzaal meeëten en voor de rest van de levensmiddelen mogen we een greep doen in de inloopkoelkasten met groente, zuivel, brood, et cetera. Alles is zelfgemaakt of zelfgekweekt, en heerlijk! De gastvrijheid is enorm, de kennismakingen met veel andere bewoners ronduit gezellig.

Toch is dit niet wat we zoeken. De woonruimte is erg krap en er is veel druk op het volledig meedraaien in het collectief, met beiden in 100% baan, en daarnaast het sociale aspect, zodat de opvoeding van je eigen kinderen er bijna bij in zou schieten. Dit is een groot contrast vergeleken met onze zeer landelijke levensstijl nu. Ook was er een beetje spanning voelbaar voor wat betreft onze jongste dochter met een verstandelijke beperking.

Maar meest omdat de beslissingen op het bedrijf moeten worden gedaan in samenspraak met de gehele groep. Iedereen moet het ermee eens zijn, en er wordt wat afgediscussieerd en vergaderd. We kijken nog weer even verder, maar zijn dankbaar dat we zoveel verschillende facetten van de landbouw mogen bekijken.

Wie weet wat 2015 ons nog meer zal brengen! Voor nu, de beste wensen voor dit nieuwe jaar!