Noodkreet!

Een soapserie. Daar lijkt het verdacht veel op, de aankoop van een melkveebedrijf.

Nadat we de onderhandelingen hebben afgesloten met het ondertekenen van het koopcontract, kunnen we met dat contract in de hand de ‘konsesjon’ aanvragen. Na aanvraag van deze gemeentelijke goedkeuring is het dan eindelijk officieel mogelijk de lening bij staatsbank Innovasjon Norge aan te vragen. Om het hele plan te laten slagen hebben we een 95 tot 100 procent financiering over het onroerend goed van deze bank nodig. Alle voortekenen lijken echter goed. Ook de lokale banken die we hebben bezocht, doen allemaal mee, zij het met wat verschillende rentepercentages. De trein rolt, het gaat ons lukken!

Prijs moet lager

Tot begin deze maand. Innovasjon Norge laat weten dat hij het leenbedrag niet ziet zitten. De bank verwacht bij een faillisement zijn geld er wel uit te kunnen halen, maar de bank verwacht vooral ook dat faillisement. We zitten té hoog. Doe nog een ronde, zegt de bank, probeer die prijs naar beneden te halen, of probeer op een andere manier de kosten te drukken. Alleen bij 25 kronen per liter willen we jullie 100 procent financieren.

Wat een schok. Een andere manier om de kosten lager te krijgen zien we niet, we zitten al op low budget. Een hoger inkomen is alleen mogelijk als ik er 100 procent naast zou gaan werken, maar dat zit er qua gezinssituatie niet in.

Opnieuw rekenen

Dus gaan we opnieuw in gesprek met de verkopende boer. Hij had de bui al zien hangen. We slaan samen weer aan het rekenen en komen tot de conclusie dat we een lager bod moeten doen. Het voelt goed, we zitten op één lijn. Ook merken we dat omdat we het zó graag willen, we zelf misschien te hoog zijn gaan zitten. Dit lagere bedrag, dat móét gewoon. En de boer wil er zo graag vanaf, het moet lukken!

Flinke domper

Na een week bedenktijd krijgen we een smsje. De boer gaat zijn bedrijf via een makelaar te koop zetten, op zoek naar iemand die meer betaald. Nu kun je ons zo ongeveer opvegen. Het landwerk is allemaal gedaan, de plannen zijn gemaakt, de verhuisdozen zijn ingepakt en de adreswijzigingen zijn al bijna de deur uit. Nu zijn we weer terug bij af. En hoe nu verder? Doelloos dobberen we op dit moment rond. Wie ziet nog een mogelijkheid voor ons om melkveehouder te worden?