RundveeOpinie

Terug naar de stilte

“Sssssst”, zegt de boer tegen zijn dochter, terwijl ze samen door het weiland lopen. “Hoor je dat?” Ze is nog klein en spitst haar oren. “Nee, ik hoor niets”, is haar antwoord.

“Ssssssst, dan moet je heel goed luisteren”, herhaalt hij. “Maar ik hoor écht niets”, kijkt het kleine meisje haar vader vragend aan. “Dat is de stilte” zegt hij zacht, “mooi hè?”.

Wij zijn nu ook stil, ruim dertig jaar later. Zijn dochter vertelt het prachtige levensverhaal van haar muzikale vader tijdens zijn avondwake. Als klein meisje zat zij ’s ochtends heel erg vroeg ademloos te luisteren naar het pianospel van haar vader beneden in de boerderij. Hij speelde dan zomaar een uur, nog voor het melken. Haar woorden klinken als noten van een hartverwarmende melodie. Hoe vaak heeft hij in de kerk aan het orgel gezeten en zijn koren begeleid? Gezamenlijk hebben zijn zonen en dochters berekend dat het meer dan duizend keer geweest moet zijn. En dan te bedenken dat diezelfde grote handen, die zo feilloos en gevoelig de toetsen wisten te bespelen, even daarvoor misschien nog wel een zware verlossing hadden gedaan.

Vroeger thuis op zijn ouderlijk bedrijf, was er nooit ruimte geweest voor muziek en moest er alleen gewerkt worden. Pas toen hij zelfstandig woonde kwam daar tijd voor. En hij heeft het heel zijn leven volgehouden. De muzikale melkveehouder, of misschien was hij wel de melkveehoudende musicus. Altijd konden ze op hem rekenen. Nooit liet hij verstek gaan. Zijn vrouw en kinderen zorgden ervoor dat het werk thuis gewoon door ging. En toen hij ruim tien jaar geleden zijn bedrijf overdeed aan zijn oudste zoon, die in het noorden van Nederland ging boeren, zei hij er zelf over: “Nu de koeien niet meer loeien is er volop ruimte voor mijn uit de hand gelopen hobby!”

Men wist hem te vinden. Ook zijn muzikale genen heeft hij, naast de liefde voor de natuur en het vee, ruimschoots doorgegeven. Zijn kleindochter zingt tijdens de wake een lied dat iedereen kippenvel bezorgt. Ze wordt daarbij begeleid door haar moeder en vader op piano en klarinet. Morgen begraven zij hun lieve melkveehoudende musicus in de aarde. De aarde die ons zoveel geeft. Dan keert hij terug naar de prachtige stilte. En zijn muziek leeft voort in een ieder die er van heeft mogen genieten.

Beheer
WP Admin