RundveeOpinie

Verkeerde keuzes

Melkveehouders besteden weinig tijd aan klauwen en kalveren. Dat gaat ze opbreken.

Twee berichten in deze Boerderij zijn naar hetzelfde terug te leiden: onwil bij veehouders. Het eerste bericht gaat over het dreigende doodspuiten van kalveren nu de kalversector naar een minimaal gewicht van 36 kilo wil en geen kalveren ouder dan 35 dagen zal accepteren per 2015. Het tweede bericht is de aandacht voor klauwverzorging in deze editie Rundveehouderij. Zes van de tien melkveehouders behandelen een kreupele koe niet de eerste dag. Reden: ‘Ik heb geen tijd om het direct te doen’. Tijd is echter altijd vrij te maken. De wil om dat te doen, daaraan ontbreekt het.

Bij kalveropfok en klauwverzorging komt snel de riedel ‘geen tijd, geen zin, geen interesse’ naar boven als je er met dierenartsen en voorlichters praat. De gemiddelde melkveehouder vindt het rotwerk. Op de topbedrijven zijn die vroeggeboren dieren van 30 kilo ruim binnen een maand echt wel zwaarder dan 40 kilo. Direct biest erin, droogmaken, navel ontsmetten, onder de warme lamp en op stro, biest er nog een paar keer in de eerste dag en daarna flink voeren en regelmatig controleren. Ja, zo moet het.

De realiteit is echter vaak anders: te laat en te weinig biest, geen beschikking over fris vers water, gehuisvest in een koud hok en hoogstens eenmaal daags een kritische blik erop. Dat veel van die kalveren bij zo’n ‘verzorging’ na een maand nog geen 35 kilo wegen, zal niemand verwonderen. En de veehouder wil er na twee weken al vanaf.

De kalversector heeft groot gelijk dat ze een minimumeis voor kwaliteit van de kalveren instelt. Wie betaalt, bepaalt. Iedere koper hanteert minimumkwaliteitseisen. Dat doe je als melkveehouder ook bij de aankoop van bedrijfsbenodigdheden. Dat het melkveehouders niet goed uitkomt dat de inkoopvoorwaarden verharden, dat is ook wel duidelijk. Maar je eigen falen afwentelen op een ander, dat verdient niet de schoonheidsprijs.

Beheer
WP Admin