Laat de chloorkip maar komen

Wat een gewauwel over de chloorkip. Hebben we de plofkip net gehad en nu komt de chloorkip binnenwandelen.

Het lijkt wel een groot gevaar. Zelfs minister Ploumen, die over het toekomstige handelsverdrag tussen Europa en Amerika gaat, sprak er strakke woorden over. “Die komt ook na het verdrag niet binnen”, klonk haar zwoele stem stoer.

Wat een onzin. Een chloorkip is prima. Die gaat na geslacht te zijn door een chloorbadje. Dat kan absoluut geen kwaad. Voor de ontsmetting wordt een chlooroplossing gebruikt die niet veel sterker is dan het water dat in vele Europese landen uit de kraan komt. Het is zwakker dan het chloorwater in het zwembad. Bovendien blijft er maar heel weinig chloor achter op de kip. De Wereldgezondheidsorganisatie WHO vindt de Amerikaanse chloorkip minder gevaarlijk dan een kip met bacteriën, zoals die in Europa wel voorkomt.

Waarom dit pleidooi voor de chloorkip? Welnu, het is een duidelijk bewijs dat velen hierover praten zonder kennis van zaken. Ook degenen die aan de onderhandelingstafel zitten. Dat is zorgelijk.

Het is goed dat in een nieuw handelsakkoord de vrijhandel gestimuleerd wordt, maar dan ook de voorwaarden geharmoniseerd worden. Dus als wij op een hygiënischer manier produceren en slachten, dan moeten ze dat in Amerika ook doen. Dezelfde regels. Maar dan moeten wij omgekeerd ook chloor kunnen gebruiken om voor de voedselveiligheid de laatste bacteriën te doden. Grenzen open, prima, maar dan wel produceren onder dezelfde regelgeving. En niet alleen voor kippen, maar voor alle producten die onder het nieuwe verdrag vallen.

En dan graag wat deskundiger mensen aan de onderhandelingstafel. Dus liever geen ministeriële lieden die praten als een kip zonder kop.