De kleine jihad van Wakker Dier

De strijders van Wakker Dier gaan door met hun hardnekkige heilige oorlog tegen het eten van vlees.

En weer wordt het Nederlandse publiek gegeseld met irritante radio- en tv-spotjes. Rechtstreeks richten de strijders van Wakker Dier zich tot de supermarkten en indirect tot eenieder die nog niet hun veganistische levenswijze heeft omarmd.

Met een onvoorstelbare hardnekkigheid worden de reclameboodschappen de ether ingestuurd. Welk subsidiepotje ze nu weer kunnen aanspreken is niet duidelijk, maar kennelijk heeft de organisatie geld genoeg voor al die onzinboodschappen.

Moraalridder Volkert van der Graaf

In ons tijdsgewricht is hardnekkigheid niet onbekend. We zien het overal waar moraalridders van hun wil een wet proberen te maken. Volkert van der Graaf is zo’n dolgedraaide en ontspoorde moraalridder. Het leven van een ander die zijn wereldbeeld in de weg staat, heeft geen waarde meer. Berouw kent de man niet, slechts zijn eigen gelijk. Het verbaast mij niets dat hij vindt dat de straf is uitgezeten en dat hij weer verder kan gaan waar hij voor de moord is gebleven, met het meedogenloos dwarszitten van boeren. Een moord zal er wel niet meer in zitten, maar juridische obstakels kan hij wel opwerpen, daar was hij al goed in, samen met zijn kameraden van weleer. Waarschijnlijk is hij allang weer bij Wakker Dier als juridisch adviseur aan de gang.

Terreur van reclame-ellende

Wakker Dier voert een jihad tegen de ongelovigen die nog steeds vlees eten van mishandelde varkens en kippen en melk drinken van kreupele koeien. De jihad wordt gevoerd met een niet-aflatende terreur van reclame-ellende. In hun grote gelijk zijn ze onverdraagzaam jegens alle andersdenkenden. Omdat Wakker Dier waarschijnlijk nog niet overgaat tot het massaal afslachten van onschuldige vleeseters zullen we de strijd maar de kleine jihad noemen. Vroeger kwamen de wasmiddelenreclames je de neus uit, nu zijn het de Wakker Dier-reclamespotjes, die je niet meer wilt horen of zien.

Wat willen ze toch? De bezettingsdichtheid bij vleeskuikens is teruggenomen, de voetzoollaesies zijn veel minder geworden, het antibioticagebruik is gehalveerd. Het is nooit genoeg.

Voor overleg geven ze niet thuis

Grote jihadisten krijg je niet aan een onderhandelingstafel en onze kleine jihadisten schuiven ook niet aan. Voor overleg geven ze niet thuis. Komen ze min of meer bij toeval toch in een discussie terecht dan zullen ze uiterst onbetrouwbaar blijken, vraag het Albert Heijn maar. Toch is dat ook opzet: Wakker Dier verliest zijn bestaansrecht naast de Dierenbescherming als het hetzelfde spoor kiest als deze gewone dierenvrienden. Hard schreeuwen en schoppen maakt veel bekender en levert meer donateurs op.

Blind voor de werkelijkheid

Waarom blijven onze jonge vrinden doorsarren? Het kan verklaard worden vanuit het romantisch idealistisch wereldbeeld van de dierenterreurorganisatie waar mens en dier dezelfde rechten en plichten hebben. Te overtuigd zijn van je eigen gelijk maakt blind voor de werkelijkheid en dom in de strategie. De Kip van Morgen komt er niet en de Hollandse kip van Albert Heijn verdwijnt sneller dan dat ze kwam. Wij knielen niet voor Wakker Dier.

Lees ook: Rupsje-nooitgenoeg, Elsevier 26/7/2014