Prijs pachtveiling zet de toon

Het Rijksvastgoedbedrijf gaat ruim 350 hectare pachtgrond bij openbare inschrijving opnieuw aan de man brengen. Momenteel liggen de pachtprijzen rond de €900 tot €1.350 per hectare. Na de veiling zal blijken of dit een schijntje is.

Het Rijksvastgoedbedrijf, voorheen Domeinen, wordt trendsetter in pachtersland. Elf kavels, variërend van 18 tot ruim 50 hectare worden aangeboden tijdens een openbare inschrijving. Het gaat om gronden gelegen in de Wieringermeer, de Noordoostpolder, Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Wie belangstelling heeft kan dit kenbaar te maken door middel van een bod. Degene die de hoogste pachtprijs wil betalen is spekkoper.

Boerderij belde met de huidige gebruikers. Hieruit blijkt dat het vastgoedbedrijf van de Staat nu grofweg €900 tot €1.350 per hectare, per jaar beurt voor de grond, afhankelijk van grondsoort, locatie en omvang. Deskundigen, zoals makelaars, LTO en de Bond van Landpachters (BLHB), verwachten dat door de openbare inschrijving ‘exorbitante’ pachtprijzen worden geboden. “Dat zie je nu al gebeuren”, zegt Arjan van der Waaij, voorzitter van de vakgroep Agrarisch & Landelijk Vastgoed van makelaarsvereniging NVM. Volgens hem worden nu al bedragen betaald richting de €2.000 per hectare voor soortgelijke gronden in de desbetreffende gebieden. Voor goede akkerbouwland of bollenland nog meer.

Ook de BLHB en LTO verwachten dat er hoge pachtprijzen worden geboden voor de grond. Grond is schaars. De grondhonger is enorm. Volgens Arnold Michielsen, pachtdeskundige bij LTO, verliezen pachters een aanzienlijk deel van hun bedrijf, mochten ze niet het hoogste bod hebben ingediend. Michielsen: “Een argument dat men mee kan bieden is niet realistisch. Er zijn partijen die door omstandigheden meer kunnen bieden.”

De BLHB vindt dat de Rijksdienst alleen maar wil cashen, door de huidige contracten op te zeggen en nieuwe pachters zoeken via openbare inschrijving. De bond vindt het jammer dat de gronden niet worden uitgegeven in reguliere pacht, waardoor pachter en verpachter een langere relatie aangaan en de pachtprijs getoetst wordt. Daarnaast vindt de BLHB, net zoals LTO, dat door de gekozen kortlopende pachtcontracten er roofbouw wordt gepleegd op de grond. Een pachter die mogelijk maar kort kan beschikken over de grond, zal niet in de grond gaan investeren.  Voorzitter Piet van der Eijk van de BLHB vindt dat vrijkomende pachtgronden zoveel mogelijk opnieuw uitgegeven moet worden aan zittende pachters die daarmee hun bedrijf structureel kunnen ontwikkelen. Pachters hebben, gezien de zeer hoge grondprijzen, niet de gelegenheid om gronden in eigendom te verwerven, stelt hij.

LTO vreest ook dat een dergelijke openbare inschrijving een duurzame ontwikkeling van de landbouw tegengaat. Rijksvastgoedbedrijf stelt een aantal eisen voor gebruik. Denk bijvoorbeeld aan het bouwplan en de teelten die geteeld mogen worden. Michielsen:  “Dit alles moet duurzaam gebruik garanderen. De realiteit zal een andere zijn. De contracten duren vier jaar en men heeft geen enkele zekerheid dat men het daarna weer krijgt.  Dus zal men niet investeren in de grond, maar ook niet in gebouwen. Daarnaast zullen er meer transportbewegingen gaan ontstaan wat weer negatief is voor de verkeersveiligheid.”