Dierenbescherming mogelijk één orgaan

Den Haag – De Dierenbescherming gaat van 20 afdelingen terug naar één landelijke vereniging. Dat is althans het voornemen dat komend najaar aan de regionale verenigingen wordt voorgelegd. Het is de bedoeling vanaf 1 januari 2015 één orgaan te zijn.

Dit besluit moet de belangenorganisatie meer slagkracht geven. Bovendien moet de organisatie op die manier veel meer worden geprofessionaliseerd. Ze kan dan ook sneller opereren en inspelen op actuele zaken.

De Dierenbescherming begon in 1864 onder de naam ’s Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren. In de jaren daarna volgden andere plaatsen in Nederland het Haagse voorbeeld. Uiteindelijk groeide de Dierenbescherming uit tot 134 regionale afdelingen. Dat aantal werd later teruggebracht naar 20.

150 jaar ten strijde

De strijd duurde bijna 100 jaar, maar in 1961 kwam er dan eindelijk een wettelijk verbod op het houden van honden als ‘trekpaarden’. De hondentrekkar was populair in 1864 toen de voorloper van de Dierenbescherming werd opgericht. Werken voor deze belangenorganisatie is een kwestie van lange adem. Maandag bestaat de Dierenbescherming 150 jaar.

Met koning Willem II als beschermheer was de ’s Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren op 25 augustus in 1864 een feit. De aanvankelijke Haagse vereniging ‘ter voorkoming en beteugeling der kwelling en mishandeling van dieren’ kreeg navolging in andere plaatsen in Nederland, zoals in Rotterdam en Utrecht. Uiteindelijk ontstonden in de loop der jaren 134 afdelingen, die nu zijn teruggebracht naar 20.

“Het beschermen van dieren was aanvankelijk een zaak van de elite. Die vonden het passen in de vooruitgang van de mensheid om ook goed voor dieren te zijn. Het was een vorm van beschaving”, licht woordvoerder Niels Dorland van de Dierenbescherming toe. In 1886 werd dierenmishandeling een misdrijf.

Dat het toch bijna een eeuw duurde voordat een hond niet meer als trekhond mocht worden gebruikt, had alles te maken met de kleine ondernemers die in hun bestaan werden bedreigd. Die hadden de trouwe viervoeter nodig om hun waren te vervoeren. “Voor de regering reden tot terughoudendheid, uit vrees voor stemmenverlies”, staat in de analen van de Dierenbescherming.

Zo waren er nog veel meer voorstellen die het dierenleed moesten terugbrengen, maar die door andere belangen niet altijd direct tot wetgeving leidden. Toch komt de belangenclub na 150 jaar met een lijst van zaken die mede door de Dierenbescherming zijn bereikt. Zo kwam in 1977 de Wet op de dierproeven en in 1982 een Europees importverbod op de huid van jonge zeehonden. Vooral na 2000 gaat het hard met nieuwe wet- en regelgeving en wordt ook het belang van dieren maatschappelijk steeds breder aanvaard.

De Dierenbescherming is in die 150 jaar niet alleen een lobbyclub geweest. Al die jaren gingen ook al inspecteurs op pad in verband met meldingen van verwaarlozing en mishandeling. Alleen al in 2013 verrichten zij, de laatste jaren vaak in samenwerking met de dierenpolitie, bijna 8000 inspecties. In de 50 asielen waarmee de Dierenbeschemring samenwerkt werden in datzelfde jaar ruim 38.500 honden en katten opgevangen; nog steeds omdat ze zijn verdwaald of gedumpt.