‘Bedenkelijke (dieren)vrienden’

In de Oostvaardersplassen is een botsing gaande van verschillende werelden. Het is de populist versus de technocraat, de dierenviend contra de ecoloog en de spontane volkswoede tegenover het geïnstitutionaliseerde natuurbeheer.

Deze cultuurstrijd heeft ook geleid tot een verrassend verbond. Boeren en paardenhouders staan zij-aan-zij met activistische dierenvrienden. Ze vinden elkaar in hun afkeuring van het leed onder de grote grazers. Veel veehouders (en jagers) lachen in hun vuistje, ze zijn blij dat zij nu eens niet de zwartepiet krijgen van dierenminnend Nederland.

Zij konden wel eens lelijk op de koffie komen. Zo hoort onder de genoemde ‘oplossingen’ voor de Oostvaardersplassen het instellen van een corridor naar de Veluwe. Daarmee komt een oude, voor de landbouw pijnlijke discussie terug die niemand wil. Dat nog los van het feit dat zo’n corridor niks oplost – de kuddes groeien gewoon tot die nieuwe ecologische grens.

Er is nog een reden om voorzichtig te zijn met activistische dierenvrienden. Een aantal van hen vindt geweld tegen mensen oké als daarmee het dierenwelzijn gediend is. Voor veehouders zijn dat gevaarlijke vrienden. Nu richt de boosheid zich op de boswachters van Staatsbosbeheer. Er hoeft maar iets te gebeuren of ze staan op het boerenerf. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.